دکتر بابک محمودیان متخصص طب فیزیکی و توانبخشی

دکتر بابک محمودیان مقالات پزشکی گرفتگی عضلانی در دیابت

گرفتگی عضلانی در دیابت

گرفتگی عضلانی زمانی اتفاق می افتد که یک عضلهاسکلتی به طور غیرارادی منقبض می شود و شدت آن میتواند از ناراحت کننده تا بسیار دردناک باشد.

گرفتگی های عضلانی بیشتر از کمر به پایین شایعهستند و معمولاً در ساق پا، پاها و هر دو قسمت جلویی وپشتی ران ها ایجاد می شوند. آنها همچنین می توانندبازوها را تحت تأثیر قرار دهند.

در حالی که گرفتگی عضلانی در هر زمانی از روز میتواند مشکل ساز باشد، اغلب در نیمه شب افراد را ازخواب بیدار می کند.

گرفتگی عضلانی در افراد مبتلا به دیابت شیرین نسبتاًشایع است، اگرچه تحقیقات نشان می دهد که اینگرفتگی بیشتر در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 شایع است.

ارتباط با دیابت

افراد مبتلا به دیابت ممکن است گرفتگی عضلانی خفیفتا شدید را تجربه کنند که می تواند به دلایل مختلفیباشد.

سطح گلوکز خون بالا یا پایین

گلوکز برای انقباض و شل شدن مناسب ماهیچه ها وتبادل متعادل الکترولیت ها مانند کلسیم، منیزیم و پتاسیملازم است.

هنگامی که عدم تعادل الکترولیتها اتفاق می افتد، از طریققند خون بالا یا پایین، ممکن است گرفتگی عضلات ایجادشود. در طول سطوح پایین گلوکز، این موضوع منجر بهگرسنگی عضلات برای گلوکز می شود.

با این حال، زمانی که سطح قند خون بالا باشد، گلوکزاضافی همراه با آب و سایر نمک ها دفع می شود کهمنجر به کاهش میزان الکترولیت ها می شود.

آسیب عصبی

افراد مبتلا به بیماری عروق محیطی یا نوروپاتی دیابتیممکن است از گرفتگی عضلانی رنج ببرند، گردش خونضعیف و آسیب عصبی که احتمالاً باعث ایجاد اسپاسممی شود.

دارو

عوارض جانبی برخی از داروهای مورد استفاده برایدرمان دیابت می تواند منجر به گرفتگی عضلات شود.

اینها شامل انسولین، عوامل کاهش دهنده چربی(کلسترول)، داروهای ضد فشار خون (داروهای فشارخون)، داروهای ضد بارداری خوراکی یا بتا آگونیست هاهستند.

درمان گرفتگی عضلات

گرفتگی عضلانی اغلب در افراد مبتلا به دیابت یا بدوندیابت ناشایع است و ماساژ دادن عضله آسیب دیده درحین کشش آن ،می تواند درد را تسکین دهد.

با این حال، اگر به طور منظم گرفتگی عضلانی را تجربهمی کنید، باید با پزشک دیابت خود مشورت کنید، که میتوانند علت گرفتگی عضلات و نیاز به درمان را مشخصکنند.

نوروپاتی دیابتی

اگر نوروپاتی دیابتی برای شما تشخیص داده شده است،کنترل قند خون برای کاهش خطر بیشتر آسیب عصبیبسیار مهم است. همچنین ممکن است پزشک برای شماداروی ضد درد تجویز کند.

مکمل های غذایی

رژیم غذایی سالم برای افراد مبتلا به دیابت بسیار مهماست، اما برخی از افرادی که گرفتگی عضلات را تجربهمی کنند ممکن است به دلیل کمبود ویتامین ها و موادمغذی این کار را انجام دهند. مکمل های غذایی ممکناست توسط پزشک شما توصیه شود، اما فقط مطابق باداروهای فعلی که مصرف می کنید.

فیزیوتراپی

فیزیوتراپی می‌تواند تمرین‌هایی را آموزش دهد کهناراحتی را کاهش می‌دهد، در حالی که  نجام فعالیت‌هایی مانند پیاده‌روی منظم و گرم کردن ملایم پاهادر حمام گرم می‌تواند درد عضلانی را کاهش دهد.

جلوگیری از گرفتگی عضلات

راه های مختلفی وجود دارد که افراد مبتلا به دیابت میتوانند از بروز گرفتگی عضلات جلوگیری کنند، از جمله:

1. سطح گلوکز خون را به دقت کنترل کنید

2.غذاهای غنی از پتاسیم، کلسیم و منیزیم بخورید

3.کفشی بپوشید که حمایت کننده و راحت باشد

برای درمان پیشگیرانه ، می‌توانید از موارد زیر نیز اجتنابکنید تا خطر گرفتگی عضلات را کاهش دهید:

1.کم آبی بدن

2. استفاده بیش از حد از عضله

3. ماندن در یک وضعیت برای مدت طولانی

Leave a Reply

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Related Post

درای نیدلینگ یا سوزن خشکدرای نیدلینگ یا سوزن خشک

درای نیدلینگ درمانی است که پزشکان و فیزیوتراپیستها  برای مشکلات درد و حرکت مرتبط با نقاط ماشه ایمیوفاشیال استفاده می کنند. با استفاده از این تکنیک،یک درمانگر سوزن های نازکی را داخل یا نزدیک نقاطماشه ای شما وارد می کند. سوزن ها عضلات شما راتحریک می کنند که باعث انقباض آنها می شود. این روش به تسکین درد و بهبود دامنه حرکتی شما کمک می کند.

پزشکان و فیزیوتراپیستها  ممکن است از تکنیک هایسوزن خشک سطحی یا عمیق استفاده کنند.

درای نیدلینگ (سوزن خشک) چیست؟

سوزن خشک تکنیکی است که فیزیوتراپ ها و پزشکان آموزش دیده برای درمان دردهای اسکلتی عضلانی ومشکلات حرکتی استفاده می کنند. تقریباً همیشه بهعنوان بخشی از یک برنامه مدیریت درد کامل تر که میتواند شامل ورزش، کشش، ماساژ و تکنیک های دیگرباشد، استفاده می شود. در طول این درمان، یکدرمانگرسوزن های نازک و تیز را از طریق پوست شماوارد می کند تا نقاط ماشه ای ناحیه زیرین میوفاشیال رادرمان کند.

در لغت «میوفاشیال»، «میو» به معنای «عضله» است. فاسیا بافت همبند نازک و سفید رنگی است که دورعضلات شما پیچیده شده است.

نقاط ماشه ای نواحی گره خورده و حساسی هستند که درعضلات شما ایجاد می شود. این نقاط ماشه ای بسیارحساس هستند و هنگام لمس می توانند دردناک باشند. گاهی اوقات، یک نقطه ماشه ای ممکن است نزدیک محلدرد شما باشد. اما آنها همچنین اغلب علت درد ارجاعیهستند. درد ارجاعی دردی است که قسمت دیگری از بدنشما را تحت تاثیر قرار می دهد.

فیزیوتراپیست ها از سوزن برای کاهش نقاط ماشه ایشما استفاده می کنند. هنگامی که سوزن خشک رویعضلات و بافت های شما اعمال می شود، می تواند باعثکاهش سفتی، افزایش جریان خون و کاهش درد موضعیو ارجاعی شود. فیزیو تراپیستها از سوزن های جامداستفاده می کنند که حاوی هیچ نوع دارویی نیستند. بههمین دلیل است که این تکنیکخشکنامیده می شود. هیچ چیزی به بدن شما تزریق نمی شود. تزریق نقطهماشه ای متفاوت است. آنها حاوی دارو هستند و توسطپزشک انجام می شوند.

سوزن خشک چگونه عمل می کند؟

هنگامی که عضله شما بیش از حد استفاده می شود،دچار بحران انرژی می شود که در آن فیبرهای عضلانیخون کافی دریافت نمی کنند. هنگامی که آنها خونطبیعی را دریافت نمی کنند، اکسیژن و مواد مغذی رادریافت نمی کنند که به ماهیچه شما اجازه می دهد بهحالت استراحت طبیعی خود بازگردد.

وقتی این اتفاق می افتد، بافت نزدیک نقطه ماشه شمااسیدی تر می شود. اعصاب شما حساس می شوند، واین پدیده ، ناحیه را دردناک می کند.

تحریک نقطه ماشه ای با سوزن به بازگرداندن جریانخون طبیعی کمک می کند تا ناحیه را شسته و تنش را ازبین ببرد. سوزن خشک همچنین می‌تواند رشته‌های عصبیرا فعال کند که مغز شما را تحریک می‌کنند تا اندورفین که یک ماده قوی ضد درد  در بدن شما است، آزاد شود.

هنگامی که درمانگر شما نقطه ماشه ای را پیدا می کند،یک سوزن را از طریق پوست شما مستقیماً در آن وارد میکند. آنها ممکن است سوزن را کمی به اطراف حرکتدهند تا سعی کنند آنچه را که پاسخ انقباض موضعینامیده می شوداسپاسم سریع عضله شمادریافتکنند. این واکنش می تواند نشانه خوبی از واکنش عضلهشما باشد.

برخی از افراد تقریباً بلافاصله پس از یک جلسه سوزنخشک احساس بهبودی در درد و تحرک خود می کنند. برای دیگران، بیش از یک جلسه طول می کشد.

آیا سوزن خشک درد دارد؟

نقاط ماشه ای معمولاً هنگام لمس دردناک هستند. بنابراین،قبل از سوزن زدن، ممکن است در زمانی که درمانگرشمانقطه ماشه ای را پیدا می کند، کمی درد را تجربه کنید.

همچنین ممکن است در حین سوزن زدن احساس ناراحتیکنید. گاهی اوقات، بیماران احساس نمی‌کنند که سوزنوارد می‌شود، زیرا سوزن بسیار کوچک است، اما گاهی ،بیماران احساس می‌کنند که سوزن وارد می‌شود. هنگامیکه سوزن در نقطه ماشه ای قرار دارد، می تواند دردناکباشد و باعث پاسخ انقباضی شود. پس از درمان، ممکناست در نزدیکی محل قرار دادن سوزن احساس سفتی یادرد داشته باشید، اما مهم است که به حرکت و کششادامه دهید.

سوزن خشک چه می کند؟

سوزن خشک ممکن است به تسکین درد و افزایش دامنهحرکتی شما کمک کند. شرایطی که سوزن خشک ممکناست باعث درمان آن شود عبارتند از:

مشکلات دیسک.

التهابات تاندونی.

سردردهای میگرنی و تنشی.

مشکلات فک و دهان، مانند اختلالات مفصل گیجگاهیفکی (TMJ).

آسیبهای شلاقی گردن.

اختلالات ناشی از استفاده مکرر، مانند سندرم تونلکارپال.

مشکلات ستون فقرات.

درد لگن.

گرفتگی شبانه عضلات

نورالژی (دردهای عصبی) پس از تبخال وزونا.

چه کسانی نباید درمان های سوزن خشک رادریافت کنند؟

گروه های خاصی از افراد هستند که نباید سوزن خشکدریافت کنند. درمانگران این روش را برای کودکان زیر 12 سال توصیه نمی کنند زیرا ممکن است دردناک باشد. شماو فرزندتان هر دو باید رضایت خود را ارائه دهید و ابتداباید گزینه های کمتر تهاجمی دیگر را در نظر بگیرید. سایر گروه هایی که باید قبل از دریافت سوزن خشک باپزشک خود مشورت کنند شامل این افراد هستند:

باردار هستند.

قادر به درک درمان نیستند.

از سوزن بسیار می ترسند.

سیستم ایمنی ضعیف دارند.

به تازگی عمل جراحی انجام داده اند.

از داروهای رقیق کننده خون استفاده می کنند.

قبل از درمان با سوزن خشک چه اتفاقی می افتد؟

قبل از هر گونه درمان سوزن خشک، پزشک سابقه پزشکیشما را بررسی می کند و یک معاینه فیزیکی انجام میدهد. آنها باید تعیین کنند که آیا سوزن خشک برای شمامناسب است یا خیر. اگر فکر می کنند شما داوطلبهستید، نحوه عملکرد درمان را توضیح می دهند و به هرسوالی که ممکن است داشته باشید پاسخ خواهند داد.

در روز درمان، باید لباس راحتی بپوشید. چیزی بپوشید کهبه درمانگر شما اجازه دهد به راحتی به منطقه درماندسترسی داشته باشد. در غیر این صورت، ارائه دهندهلباس یا روپوش به شما می دهد.

یک درمانگر شما را به اتاق امتحان معاینه می برد. شمادر صورت لزوم لباس خود را تنظیم خواهید کرد و آنهاشما را در موقعیت مناسب برای درمان قرار می دهند.

در طول درمان درای نیدلینگ چه اتفاقی می افتد؟

ابتدا، ارائه دهنده محل درمان را استریل کرده و سوزن راآماده می کند. سوزن ها همیشه یکبار مصرف و استریلهستند. سپس، آنها از یک دست یا انگشتان خود برایاحساس (لمس) منطقه برای تعیین نقطه ماشه استفاده میکنند. با دست دیگر، سوزن راکه توسط یک لوله راهنمایپلاستیکی احاطه شده استروی آن ناحیه قرار میدهند. لوله راهنما به درمانگر شما کمک می‌کند تا در حینکار با یک دست، سوزن را دقیقاً در جای خود وارد کند.

درمانگرشما به آرامی سوزن را به لایه بالایی پوست شما(اپیدرم) می زند و لوله راهنما را دور می اندازد. تکنیکیکه ارائه دهنده شما استفاده می کند ممکن است متفاوتباشد. تکنیک های رایج درای نیدلینگ عبارتند از:

سطحی: ارائه دهنده شما سوزن را 5 تا 10 میلی متردر لایه زیرین پوست شما (بافت زیر جلدی) روی نقطهماشه وارد می کند.

عمیق: ارائه دهنده شما سوزن را فراتر از بافت زیرجلدی به عمق عضله شما وارد می کند تا به نقطه ماشه ای نفوذ کند.

بسته به تکنیک، ارائه دهنده شما ممکن است سوزن رابرای مدت کوتاهی از دو ثانیه تا 20 ثانیه در جای خودبگذارد. آنها همچنین ممکن است از تکنیک پیستونینگاستفاده کنند. این روش که به آن تکنیک داخل و خارج نیزمی‌گویند، درمانگر شما به سرعت سوزن را از طریق بافتبالا و پایین می‌برد.

درمانگر شما ممکن است تنها از یک تا دو سوزن در طولاولین درمان شما استفاده کند. هنگامی که پاسخ شما رابه روشنی ببینند، ممکن است درمانگر شما شروع بهاستفاده از سوزن های بیشتری کند که بستگی به شرایطشما دارد. به عنوان مثال، آنها ممکن است از 10 تا 15 سوزن در امتداد ستون فقرات شما برای درمان کمردرداستفاده کنند.

در طول درمان، ممکن است احساس درد یا انقباضعضلانی داشته باشید. این احساسات طبیعی هستند ونشانه این است که عضلات شما به درمان پاسخ میدهند.

بعد از روش سوزن خشک چه اتفاقی می افتد؟

پس از درمان با سوزن خشک، پزشک شما سوزن راخارج می کند و پوست شما را برای هر گونه واکنشبررسی می کند. آنها سوزن را دور می اندازند.

سپس درمانگر از شما می‌خواهد به آرامی از حالت خوابیده بلند شوید. اگر هر گونه سرگیجه را تجربه میکنید، قبل از خروج از مطب از شما می خواهند بنشینید واستراحت کنید.

پس از درمان، مطمئن شوید که مقدار زیادی آب بنوشید تاهیدراته بمانید. ممکن است پس از درمان افزایش دردعضلانی را تجربه کنید، اما مهم است که به حرکت ادامهدهید. این طبیعی است و ممکن است 24 تا 36 ساعتطول بکشد. می توانید مقداری کبودی را در نزدیکی ناحیهتحت درمان مشاهده کنید. این کبودی ممکن است تا یکهفته ادامه داشته باشد.

مزایای سوزن خشک چیست؟

به عنوان بخشی از برنامه کلی درمان شما، سوزن خشکفواید زیادی دارد. این روش ارزان است و به طور کلی بیخطر است. اگر توسط یک درمانگرآموزش دیده انجامشود، خطر عوارض کمی دارد.

بررسیها نشان می دهد که سوزن خشک می تواند نقاطماشه ای شما را آزاد کند، که ممکن است به تسکین درد وسفتی عضلات شما کمک کند. آزاد کردن نقاط ماشه اینیز ممکن است انعطاف پذیری شما را افزایش دهد ودامنه حرکتی شما را بهبود بخشد.

عوارض جانبی بالقوه سوزن خشک چیست؟

شایع ترین عارضه جانبی سوزن خشک درد در حین و بعداز درمان است.

سایر عوارض جانبی معمولاً جزئی هستند. آنها ممکناست شامل موارد زیر باشند:

سفتی عضلانی

کبودی در محل تزریق یا نزدیک آن.

غش کردن.

خستگی.

خطر عفونت نیز وجود دارد. مهم است که درمانگر شماآموزش مناسبی را دریافت کرده باشد.

عوارض جانبی جدی بسیار نادر است. با این حال، اگرخونریزی از محل تزریق را تجربه کردید، فشار محکمیوارد کنید و با پزشک خود تماس بگیرید. اگر تنگی نفسرخ داد، با پزشک خود تماس بگیرید . اگر سوزن در ناحیهقفسه سینه شما انجام شود، می تواند باعث فروپاشی ریه(پنوموتوراکس) شود. این بسیار نادر است اما نیاز بهعکسبرداری با اشعه ایکس و مراقبت بیشتر دارد.

تفاوتهای سوزن خشک و طب سوزنی

روش سوزن خشک مشابه طب سوزنی نیست. هر دو روششامل نفوذ به پوست شما با سوزن است. و ازسوزنهای مشابهی استفاده می کنند، اما این همان جایی است کهشباهت ها به پایان می رسد.

طب سوزنی توسط متخصصان طب سوزنی دارای مجوزو مبتنی بر طب شرقی انجام می شود، در حالی که سوزنخشک در طب غربی وبا ارزیابی الگوهای درد، وضعیتبدن، الگوهای حرکتی معیوب و تست های ارتوپدی است.

طب سوزنی دردهای اسکلتی عضلانی را درمان می کنداما برای درمان بیماریهای دیگر هم استفاده می شود. سوزن خشک بافت عضلانی را با هدف کاهش درد،غیرفعال کردن نقاط ماشه ای و بهبود حرکت درمان میکند و به طور معمول، به عنوان بخشی از یک رویکرددرمانی گسترده تر که شامل سایر درمان های فیزیوتراپینیز  است، استفاده می شود.

فیزیوتراپی آسیب های عضله همسترینگفیزیوتراپی آسیب های عضله همسترینگ

آسیب کشیدگی عضله همسترینگ زمانی رخ می دهد که1 یا بیشتر از 3 عضله یا تاندون همسترینگ (در پشتران) به طور جزئی یا کامل پاره شود. این یکی ازشایع‌ترین آسیب‌های قسمت پایین تنه است، به‌ویژهورزشکارانی را که در ورزش‌هایی که شامل دویدن باسرعت بالا هستند، مانند فوتبال، فوتبال یا پیست، تحتتأثیر قرار می‌دهد. پس از پارگی عضله همسترینگ، فرد 2 تا 6 برابر بیشتر احتمال دارد که دچار آسیب بعدی شود. در بیشتر موارد، آسیب‌های فشاری همسترینگ بافیزیوتراپی با موفقیت مدیریت می‌شوند.

آسیب های همسترینگ چیست؟

گروه عضلات همسترینگ شامل 3 عضله در امتداد پشتران است که لگن را به ساق پا متصل می کند. آنها گروهاصلی عضلانی هستند که مسئول صاف کردن (کشیدن) لگن و خم کردن (خم کردن) زانو هستند. 3 عضله عبارتنداز:

Semi tendinosus.

Semimembranosus.

Biceps femoris.

آناتومی ماهیچه ها شامل شکم عضله ،بخشی که برایحرکت دادن اندام منقبض یا شل می شود، و تاندون،بخشی که شکم عضلانی را به استخوان متصل می کند،می شود. آسیب‌های کشیدگی همسترینگ زمانی اتفاقمی‌افتد که به شکم عضله آسیب وارد شود که ناشی ازنیروی بیش از حد در حین انقباض عضله است. اینمعمولاً در حین دویدن با سرعت بالا،با استارت‌هایناگهانی یا تغییر جهت، یا زمانی که عضله در اثرفعالیت‌هایی مانند دوی سرعت با مانع، لگد زدن یا بلندکردن اجسام سنگین کشیده می‌شود، اتفاق می‌افتد

عوامل خطر برای آسیب های ناشی از فشارهمسترینگ عبارتند از:

سابقه آسیب قبلی ناشی از کشیدگی همسترینگ.

ضعف همسترینگ.

افزایش سن.

نعطاف ضعیف عضلات چهارسر ران و فلکسورهایلگن (سفتی عضلانی)

گرم کردن ناکافی قبل از فعالیت.

خستگی عضلانی.

چه حسی دارد؟

هنگامی که فرد دچار آسیب کشیدگی همسترینگ میشود، شروع ناگهانی درد در پشت ران احساس می شود. خیلی سریع اتفاق می افتد و باعث می شود فرد از انجامیک فعالیت دست بکشد. علائم ناشی از یک آسیب خفیفممکن است فقط برای چند روز ادامه داشته باشد. علائمآسیب شدیدتر می تواند هفته ها ادامه داشته باشد. علائمرایج عبارتند از:

درد ناگهانی و شدید در پشت ران یا در باسن.

شنیدن صدای پاپیا پارگی در عضله.

کبودی در چند ساعت یا چند روز پس از آسیب.

حساسیت به لمس در ناحیه آسیب دیده.

مشکل در نشستن راحت، بلند کردن پا هنگام درازکشیدن یا صاف کردن زانو.

مشکل در راه رفتن یا دویدن و در نتیجه لنگیدن.

چگونه تشخیص داده می شود؟

تشخیص آسیب کشیدگی همسترینگ با درک کاملتاریخچه سلامتی و علت آسیب شروع می شود. سوالاتیکه ممکن است پزشک یا فیزیوتراپ شما بپرسد عبارتند از

وقتی برای اولین بار درد را احساس کردید، چه کار میکردید، و آیا احساس صدای پارگی داشتید؟

الان درد را کجا احساس می کنید؟

آیا بعد از جراحت متوجه کبودی شدید؟

آیا بلافاصله پس از آسیب نتوانستید فعالیت خود راانجامدهید و از زمان آسیب چگونه عمل کرده اید (مثلاً راه رفتن،خوابیدن، بلند کردن پای خود)؟

آیا قبلاً آسیب مشابهی داشته اید؟

همچنین یک ارزیابی بالینی انجام می شود که شاملبرخی از آزمایش ها و اقدامات زیر برای تعیین ماهیتآسیب شما می شود :

مشاهده، هرگونه تغییر رنگ یا کبودی.

.ارزیابی درد، برای شناسایی سطح درد فعلی شما، وفعالیت هایی که درد شما را بهتر یا بدتر می کند

.لمس (فشار ملایم با انگشتان)، برای تعیین دقیق محل واندازه ناحیه حساس که به تعیین شدت آسیب کمک میکند

تست دامنه حرکتی، برای مقایسه حرکت پای آسیب دیدهبا پای سالم شما.

تست قدرت عضلانی، برای تعیین قدرت عضلاتهمسترینگ هنگام خم کردن یا صاف کردن زانو و لگن

تجزیه و تحلیل راه رفتن، برای یادداشت هر گونه لنگیدنیا تغییر در نحوه راه رفتن.

به طور معمول، آسیب‌های کشیدگی همسترینگ بسته بهشدت آسیب به عنوان درجه 1و2و3 طبقه‌بندی می‌شوند

درجه1: فشار خفیف با حداقل پارگی،معمولاً مانند یکعضله کشیده یا گرفتگی احساس می شود.

درجه 2: فشار متوسط ​​با پارگی جزئی، ممکن است باعثسوزش یا سوزش در پشت ران شود

درجه 3:پارگی شدید و کامل عضلانی،ممکن است منجربه ایجاد یک برآمدگیدر پشت ران شود که در آن عضله پارهشده است

برای آسیبهای درجه 3 به یک پزشک متخصص ارجاعداده می شوید تا میزان آسیب را با استفاده از معاینه دقیق و روشهای تصویر برداری ارزیابی کند. در صورتشکستگی توبروزیته ایسکیال (بخشی از لگن که محل اتصال عضله است) یا پارگی کامل عضله، ممکن استجراحی توصیه شود

چگونه یک فیزیوتراپیست می تواند کمک کند؟

بلافاصله پس از تجربه آسیب کشیدگی همسترینگ، ازیک پزشک یا فیزیوتراپیست کمک بگیرید. قبل از جلسهفیزیوتراپی، می توانید:

با اجتناب از فعالیت های تشدیدکننده، مانند پیاده روی یاورزش، به ناحیه آسیب دیده استراحت دهید. اگر مشکلقابل توجهی در راه رفتن دارید، ممکن است به عصا نیازداشته باشید. به ناحیه آسیب دیده بیش از حد فشار واردنکنید

یخ را 3 تا 4 بار در روز به مدت 15 تا 20 دقیقه (با قراردادن حوله بین پوست و یخ) روی ناحیه آسیب دیده قراردهید.

فیزیوتراپیست شما یک برنامه درمانی فردی را طراحیخواهد کرد که به ماهیت دقیق آسیب و اهداف شمااختصاص دارد. درمان شما ممکن است شامل موارد زیرباشد:

درمان دستی. فیزیوتراپیست ها در درمان دستی آموزشدیده اند تا به آرامی عضلات و مفاصل را حرکت دهند وآنها را دستکاری کنند تا حرکت، انعطاف پذیری و قدرترا بهبود بخشند. فیزیوتراپ شما ممکن است به آرامیناحیه آسیب دیده را ماساژ داده و حرکت دهد تا بهبودیابد. این تکنیک ها می توانند مناطقی را هدف قرار دهندکه درمان به تنهایی دشوار است.

تمرینات دامنه حرکتی. اگرچه احساس سفت شدنماهیچه های همسترینگ پس از یک آسیب معمول است،اما مهم است که این عضلات را در اوایل روند بهبودیکشش ندهید. فیزیوتراپ شما نشان می دهد که چه زمانیشروع تمرینات انعطاف پذیری ملایم ایمن و مناسب استو شما را راهنمایی می کند که چگونه آنها را در کلینیک ودر خانه انجام دهید

تمرینات تقویت عضلات. تقویت همسترینگ بخشیضروری از برنامه توانبخشی شما خواهد بود. فیزیوتراپیست شما قدرت گروه های عضلانی هر پا رامقایسه می کند و تمرینات خاصی را برای هدف قراردادن نقاط ضعف تجویز می کند و به شما آموزش میدهد.

آموزش عملکردی. همانطور که قدرت را در همسترینگخود به دست می آورید، کیفیت حرکت شما باید موردارزیابی قرار گیرد تا دیگر فشار زیادی بر ناحیه آسیبدیده قبلی وارد نکنید. فیزیوتراپ شما یک برنامه تمرینیعملکردی برای گروه عضلانی همسترینگ ایجاد می‌کند وبه تدریج به فعالیت‌های سخت‌تر باز می‌گردید.

در صورتی که شدت آسیب کشیدگی همسترینگ شما نیازبه درمان جراحی داشته باشد، فیزیوتراپیست توانبخشیبعد از عمل شما را راهنمایی خواهد کرد. فیزیوتراپ شمابا جراح شما ارتباط برقرار می کند تا از مراقبت کامل ومداوم پس از عمل اطمینان حاصل کند.

آیا می توان از این آسیب یا وضعیت پیشگیریکرد؟

شما می توانید خطر آسیب کشش همسترینگ خود را بهروش های زیر کاهش دهید:

همیشه قبل از شرکت در فعالیت های ورزشی بدن خودرا گرم کنید.

.از شروع سریع یک فعالیت جدید خودداری کنید. بهتدریج تعداد و شدت فعالیت را افزایش دهید تا بدن شمابا الگوهای حرکتی جدید سازگار شود.

قدرت عضلات همسترینگ خود را حفظ کنید.

.پس از انجام تمرینات ورزشی به بدن خود به آرامی استراحت دهید ( سرد کردن) قبل از اینکه دوباره به همانروال عادی مشغول شوید.

فیزیوتراپی برای پارگی مینیسکفیزیوتراپی برای پارگی مینیسک

پارگی مینیسک آسیب شایعی است که در مفصل زانواتفاق می افتد. این آسیب می تواند ورزشکاران و غیرورزشکاران را به طور یکسان تحت تأثیر قرار دهد. اینپارگی می تواند در نتیجه یک حرکت خاص اتفاق بیفتد یادر طول زمان ایجاد شود. فیزیوتراپ می تواند به شماکمک کند تا پارگی مینیسک را درمان کرده و قدرت وحرکت خود را بازیابی کنید. برای پارگی مینیسک اغلبنیازی به جراحی نیست. در صورت نیاز به جراحی،فیزیوتراپیست می تواند به شما کمک کند تا برای اینجراحی آماده شوید و پس از آن بهبودی خود را پیداکنید.
پارگی مینیسک چیست؟
مینیسک یک دیسک غضروفی است که درمفصل زانو به شکل بالشتک عمل می کند. هر زانو دارای دو مینیسکاست. یک مینیسک در قسمت داخلی زانو و دیگری درقسمت بیرونی زانو قرار دارد. آنها با هم برای جذب شوکو ضربه عمل می کنند و مفصل زانو را ثابت نگه می دارند.
دو دسته پارگی مینیسک وجود دارد: حاد یا دژنراتیو.
پارگی حاد مینیسک. این پارگی‌ها عمدتاً در نتیجهچرخش یا چرخش سریع روی زانوی خم شده، با ثابت ماندن پا روی زمین، ایجاد می‌شوند. این نوع آسیب اغلبباعث ایجاد آسیب های مرتبط مانند پارگی ACL (رباط صلیبی قدامی ) می شود.
پارگی دژنراتیو مینیسک. این آسیب به مرور زمان وبه دلیل فشار مکرر روی زانو رخ می دهد. برخی مشاغل وورزش هایی که نیاز به چمباتمه زدن زیاد دارند، افراد رادر معرض خطر بیشتری برای این نوع پارگی مینیسکقرار می دهد.
چه احساسی دارد؟
هنگامی که مینیسک پاره می شود، ممکن است این مواردرا تجربه کنید:
درد شدید و تیز در ناحیه زانو.
احساس صدایپاپیا پارگی در ناحیه زانو (آسیبحاد).
تورم در 24 ساعت اول آسیب.
مشکل در راه رفتن یا پایین رفتن از پله ها به دلیل درد یااحساس گرفتن یا قفل شدن در زانو.
مشکل در صاف کردن یا خم شدن کامل زانو.
چگونه تشخیص داده می شود؟
فیزیوتراپیست یا پزشک شما یک ارزیابی کامل انجامخواهد داد. این شامل بررسی دقیق آسیب، علائم و سابقهسلامتی شما خواهد بود. آنها همچنین:
دامنه حرکت (میزان حرکت) را در زانوی آسیب دیده اندازه می گیرند.
تعیین می کنند کدام حرکات و موقعیت ها علائم شما راافزایش می دهند.
برای تعیین اینکه آیا آسیبی به مینیسک وارد شدهاست، یک سری تست انجام می دهند.
نتایج این آزمایشات ممکن است نشان دهنده نیاز به تست های تشخیصی بیشتر باشد. در صورت نیاز، شما رابرای MRI ارجاع می دهند.
چگونه یک فیزیوتراپیست می تواند کمک کند؟
فیزیوتراپیست ها اغلب می توانند به افراد کمک کنند تاپارگی مینیسک را بدون جراحی مدیریت کنند. چند درمانتوسط فیزیوتراپیست می تواند به تعیین اینکه آیا می توانیداز جراحی اجتناب کنید یا خیر کمک می کند. فیزیوتراپمی تواند به شما در کنترل درد و تورم در ناحیه زانو کمککند. آنها برای بازگرداندن قدرت و تحرک کامل به زانویشما با شما کار خواهند کرد.
درمان فیزیوتراپی برای پارگی منیسک ممکن است شاملموارد زیر باشد:
درمان دستی. فیزیوتراپیست ممکن است از درماندستی استفاده کند. این درمان می تواند به کاهش تورم وسفتی و بازیابی عملکرد عضلات اطراف زانو کمک کند. درمان دستی ممکن است شامل ماساژ، کشش یا تحرکمفصل باشد.
یخ درمانی. فیزیوتراپ کیسه های یخ را روی زانو قرارمی دهد تا به کنترل هر گونه درد و تورم کمک کند. آنهاهمچنین ممکن است به شما یاد دهند که چگونه یخ را درخانه استفاده کنید، و چند وقت یکبار. تورم یک راهنمایمهم است که می تواند سطح توانایی و بهبودی شما رانشان دهد. اگر افزایش تورم را تجربه کنید، فیزیوتراپیستبرنامه درمانی یا سطح فعالیت شما را اصلاح می کند.
فشاردرمانی. فیزیوتراپیست ممکن است استفاده ازبانداژ فشاری، جوراب ساق بلند یا پمپ های مخصوص راتوصیه کند. اینها می توانند به کاهش یا جلوگیری از تورمبیشتر کمک کنند. همچنین ممکن است از آنها به عنوانبخشی از درمان های معمولی شما استفاده کنند و نحوهاستفاده از آنها را در خانه به شما آموزش دهند.
تحریک الکتریکی عصبی عضلانی. فیزیوتراپ ممکناست از درمانی به نام تحریک الکتریکی عصبی عضلانیاستفاده کند. NMES از جریان الکتریکی برای تحریک وانقباض ملایم عضلات اطراف زانو استفاده می شود. ایندرمان می تواند به بهبود قدرت عضلانی کمک کند.
وسایل کمکی. ممکن است در کوتاه مدت نیاز به استفادهازعصا یا واکر داشته باشید. فیزیوتراپ توصیه می کند کهکدام وسیله راه رفتن، برای شما مناسب است. آنهاهمچنین می توانند به شما یاد دهند که چگونه از آن برایکاهش فشار روی زانو استفاده کنید.
تمرینات تقویتی.فیزیوتراپ شما تمریناتی را طراحیخواهد کرد که به شما کمک می کند قدرت عضلات خود رادر طول دوره بهبودی بدست آورید و حفظ کنید. ایجادقدرت عضلانی به بازگرداندن حرکت کامل به زانو کمکمی کند. آنها همچنین یک برنامه تمرینی در خانه را بهشما ارائه می دهند که مخصوص شرایط شماست. تقویتعضلات اطراف زانو و سرتاسر ساق پا به کاهش فشارروی بافت در حال بهبود زانو، کمک می کند.
مشاوره تناسب اندام. با پیشرفت بهبودی،فیزیوتراپیست، شما را در مورد راه هایی برای بهبود وحفظ تناسب اندام راهنمایی می کند. آنها فعالیت هایی راتوصیه می کنند که انجامشان برای شما بی خطر است. آنها همچنین به شما کمک خواهند کرد تصمیم بگیرید چهزمانی برای بازگشت به فعالیت کامل آماده هستید.
چگونه یک فیزیوتراپیست می تواند قبل و بعد ازجراحی کمک کند؟
افرادی که پارگی های منیسک جدی تری دارند، یا کسانیکه به فیزیوتراپی پاسخ نمی دهند، ممکن است نیاز بهجراحی داشته باشند. جراحی برای برداشتن مینیسک پارهشده معمولاً یک روش ساده است ولی برای کمک بهبازیابی عملکرد و بهبودی، به درمان فیزیوتراپی بعد ازجراحی نیازوجود دارد. پس از جراحی و حدود چهار ماهدرمان فیزیوتراپی، بسیاری از افراد می توانند به سطحفعالیت قبلی خود از جمله ورزش بازگردند. با این حال،وضعیت هر فرد متفاوت است. فیزیوتراپ شما ایمن ترین ومؤثرترین برنامه درمانی را برای برآورده کردن نیازها واهداف خاص شما طراحی خواهد کرد.
برداشتن مینیسک. پس از برداشتن ساده قسمت پارهشده مینیسک، برنامه درمانی فیزیوتراپی شما مشابهآسیب های مینیسک غیر جراحی خواهد بود. فیزیوتراپیست شما ممکن است از یخ و فشار درمانی برایکنترل درد و تورم استفاده کند. آنها به شما نشان میدهند که چگونه از این درمان ها در خانه استفاده کنید. تمرکز اصلی درمان ،بر کمک به بازگرداندن قدرت و حرکتشما خواهد بود. برنامه درمانی شامل یک سری تمریناتانجام شده در کلینیک و در خانه خواهد بود. فیزیوتراپهمچنین ممکن است ازدرمان دستی استفاده کند. درابتدا، احتمالاً باید ازعصا برای راه رفتن استفاده کنید. فیزیوتراپ به شما کمک می کند تا به تدریج وزن را رویزانوی خود قرار دهید تا بایستید یا راه بروید. این روش بهمینیسک باقیمانده و سایر بافت‌های مفصل زانو اجازهمی‌دهد تا با افزایش فشار سازگار شوند.
ترمیم مینیسک. گاهی اوقات جراح شما می تواند بهجای برداشتن منیسک پاره شده، آن را ترمیم کند. تحقیقات نشان می دهد که اگر ترمیم امکان پذیر باشد،می تواند خطر ابتلا به آرتروز را در مراحل بعدی زندگیکاهش دهد. فیزیوتراپی بعد از ترمیم منیسک کندتر وگسترده تر از برداشتن منیسک است. این به این دلیلاست که بافت ترمیم شده باید در حین بهبودی محافظتشود. نوع جراحی، وسعت آسیب و توصیه های جراحتعیین می کند که چقدر سریع می توانید:
روی پای خود وزن بیندازید.
استفاده از عصا را متوقف کنید.
به فعالیت های قبلی خود بازگردید.
پس از جراحی ترمیم منیسک، فیزیوتراپیست موارد زیر راانجام خواهد داد:
به شما در کنترل درد و تورم کمک می کند.
شما را در بارگذاری مجدد وزن به زانو (یعنی ایستادنو راه رفتن) راهنمایی می کند. این به غضروف اجازه میدهد تا به آرامی با افزایش استرس و فشار سازگار شود.
به بازیابی دامنه حرکتی زانو و پا کمک می کند.
تمریناتی را به شما آموزش دهد تا به بازیابی قدرتعضلانی شما کمک کند.
در بازگشت به فعالیت، چه مینیسک پاره شده شما بهخودی خود بهبود یابد و چه نیاز به جراحی داشته باشد،فیزیوتراپ نقش مهمی در کمک به بازگشت شما به فعالیتهای قبلی خواهد داشت. آن‌ها به شما کمک می‌کنند راهرفتن را بدون توجه به پاها و انجام فعالیت‌هایی مانند بالاو پایین رفتن از پله‌ها ، به راحتی یاد بگیرید.
بازگشت به کار. اگر شغل یا سبک زندگی سختی دارید،فیزیوتراپیست می تواند به شما کمک کند به این فعالیت هابازگردید. آنها به شما کمک می کنند که چگونه حرکاتمکرر را به درستی انجام دهید تا فشار کمتری به زانویخود وارد کنید.
بازگشت به ورزش اگر ورزشکار هستید، ممکن استبرای بازگشت به سطح قبلی فعالیت یا رقابت خود به یکدوره فیزیوتراپی طولانی‌تر نیاز داشته باشید. فیزیوتراپیست به شما کمک می کند تا با همکاری با شمابرای بازیابی کامل موارد زیر، بازگشت خود را به ورزش بهحداکثر برسانید و از آسیب مجدد جلوگیری کنید:
استحکام و قدرت.
پایداری.
انعطاف پذیری.
هماهنگی.
بازگشت به ورزش از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوتاست. بستگی به موارد زیر دارد:
میزان آسیب شما.
روش جراحی خاص.
توصیه های جراح.
نوع ورزشی که در آن شرکت می کنید.
فیزیوتراپ این عوامل را هنگام طراحی و تنظیم برنامهدرمانی شما در نظر می گیرد. آنها همچنین از نزدیک باجراح شما همکاری خواهند کرد تا تعیین کنند چه زمانیبازگشت شما به ورزش و سایر فعالیت ها بی خطر است.
آیا می توان از این آسیب یا وضعیت پیشگیریکرد؟
برخی از راه هایی که می تواند به شما کمک کند زانوهایخود را قوی نگه دارید عبارتند از:
انجام تمرینات منظم برای کمک به تقویت ماهیچه هاییکه از زانوهای شما حمایت می کنند.
فعال ماندن بدن و آماده سازی بدن برای نیازهای یکورزش یا فعالیت شدید.
از پیچیدن یا چرخش سریع در زمانی که پای شما رویزمین است خودداری کنید. این امر به جلوگیری از فشاروارده به زانو که می تواند باعث پارگی منیسک شود کمکمی کند.
اگر در حال حاضر مشکلات زانو دارید، فیزیوتراپ میتواند به شما کمک کند تا یک برنامه تناسب اندام ایجادکنید که وضعیت زانوهای شما را در نظر بگیرد. برخی ازتمرینات برای کسانی که سابقه زانو درد دارند بهتراستانجام نشود. فیزیوتراپ تمرینات را متناسب با نیازهایخاص شما را تعیین خواهد کرد.