دکتر بابک محمودیان متخصص طب فیزیکی و توانبخشی

دکتر بابک محمودیان مقالات پزشکی ورزش های هوازی و بی هوازی برای کنترل قند خون

ورزش های هوازی و بی هوازی برای کنترل قند خون

احتمالاً در مورد ورزش های هوازی و بی هوازی شنیدهاید، اما آنها دقیقاً به چه معنا هستند و چگونه می توانندبه شما در حفظ سطح طبیعی قند خون کمک کنند؟

فواید ورزش بر کنترل قند خون توسط علم تأیید شده است. متابولیسم در حین ورزش سریعتر است، که به کاهشفشار خون و ساخت توده عضلانی بدون چربی کمک میکند. همه اینها برای بدن مفید هستند زیرا سطح قند خونرا در محدوده طبیعی نگه می دارند. ترکیب ورزش هوازیبا ورزش بی هوازی بدون شک فواید سلامتی بسیارزیادی برای میزان متابولیسم شما دارد، بنابراین بیاییداین اشکال ورزش را با جزئیات بیشتری بررسی کنیم زیراهر دو ویژگی ها و مزایای منحصر به فرد خود را دارند.

ورزش هوازی چیست؟

هر گونه فعالیت بدنی که مستلزم استفاده از گروه هایعضلانی بزرگ بدن برای حرکت طولانی مدت باشد، نوعیورزش هوازی محسوب می شود. این متابولیسم هوازیاساساً فرآیندی است که در آن عضلات از اکسیژن تأمینشده توسط سیستم قلبی تنفسی استفاده می کنند.

تمرینات هوازی تنفس و ضربان قلب شما را تسریعمی‌کند و قلب شما را قادر می‌سازد تا خون غنی ازاکسیژن را به ماهیچه‌های شما برساند و به آن‌ها کمکمی‌کند تا انرژی مورد نیاز بدن را برای بهترین عملکردخود تولید کنند. دوچرخه سواری، دویدن، پیاده روی، شنا،قایقرانی ورقصیدن همگی نمونه هایی از ورزش هایهوازی هستند.

اثرات طولانی مدت ورزش هوازی چیست؟

تمرینات هوازی منظم به سادگی با حفظ سطح طبیعیگلوکز خون می تواند معجزه ای برای قلب، ریه ها و سایراندام های شما ایجاد کند. بسته به شدت آن، ورزشهوازی می تواند باعث موارد زیر شود:

بهبود سلامت قلب و عروق و کاهش خطر بیماری هایمزمن مانند بیماری قلبی، دیابت، سکته، فشار خون بالا وبرخی سرطان ها

کاهش استرس

کاهش مقاومت به انسولین

بهبود خلق و خو و سلامت روان

تقویت خواب

ورزش بی هوازی چیست؟

ورزش بی هوازی به عنوان دوره های کوتاه تمرین شدیدتعریف می شود. این نوع تمرین شامل هر نوع تمرین باشدت بالا است که از انرژی ذخیره شده در عضلات شمابه جای اکسیژن استفاده می کند. به عنوان مثال می توانبه تمرینات تناوبی با شدت بالا و تمرینات سرعتی اشارهکرد.

اثرات طولانی مدت ورزش بی هوازی چیست؟

مزایای ورزش بی هوازی شامل موارد زیر است :

آمادگی قلبی تنفسی را بهبود می بخشد

آستانه لاکتیک را افزایش می دهد

قدرت عضلانی را افزایش می دهد

مقاومت به انسولین را کاهش می دهد

عملکرد فیبر عضلانی سریع انقباض را بهبود می بخشد

بسته به اهداف سلامتی و سطح تناسب اندام خود، میتوانید هم از ورزش های هوازی و هم از ورزش های بیهوازی بهره مند شوید. بر اساس بررسی اثرات ورزشهوازی و بی هوازی بر بیماران دیابتی نوع 1، ورزشهوازی با شدت متوسط ​​احتمال هیپوگلیسمی (سطحگلوکز پایین) را در حین و بعد از ورزش افزایش می دهد.

از سوی دیگر، ورزش با شدت بالا با استفاده از سیستمبی هوازی، ممکن است سطح گلوکز خون را به دلیل ترشحآدرنالین و نورآدرنالین افزایش دهد، که کبد را تحریک میکند تا گلوکز را سریعتر از حد معمول آزاد کند. اینافزایش قند خون ساعت‌ها پس از ورزش همراه است،وهورمون‌هایی که با این اثر مقابله می‌کنند ترشحمی‌شوند. این یک واکنش رایج به ورزش های بی هوازیاست و تصور می شود در دراز مدت برای سلامتمتابولیک مفید باشد.

علاوه بر این نشان داده شده است که افزودن فعالیت‌هایهوازی و بی‌هوازی به برنامه‌های ورزشی منظم بیمارانمبتلا به دیابت نوع ۲، کنترل قند خون آنها را بهبودمی‌بخشد. علاوه بر کنترل گلوکز خون، ترکیب هوازی و یکجلسه ورزش شدید مؤثرتر از تمرینات هوازی یا مقاومتیبه تنهایی در مدیریت وزن و کنترل فشار خون است.

چگونه از تمرینات هوازی و بی هوازی بیشترینبهره را ببریم؟

در حالی که هر دو نوع ورزش مفید هستند، شما باید ازتمرینی که انتخاب می کنید لذت ببرید.

شایان ذکر است که مدت زمان تمرین باید در برنامهتناسب اندام شما در نظر گرفته شود. برای سلامتی شمابهتر است قبل از اینکه آماده سازی قلبی عروقی را کاملکنید، به جای انجام فعالیت های شدید، به تدریج شدتورزش خود را افزایش دهید.

دستورالعمل های جدید ورزش توصیه می کنند کهبزرگسالان سالم 150 تا 300 دقیقه فعالیت هوازی باشدت متوسط ​​در هفته، یا 75 تا 150 دقیقه ورزش شدیدهفتگی، یا یک برنامه ورزشی که ترکیبی از هر دو باشد،انجام دهند.

انجام تمرینات مقاومتی دو بار در هفته نیز توصیهمی‌شود، هر نوع آمادگی جسمانی را در عادات روزانهخود بگنجانید، مانند رفتن از پله‌ها به جای آسانسور،پیاده‌روی به جای رانندگی و ایستادن بیشتر از نشستن.

اگر وضعیت سلامتی دارید که ممکن است ظرفیت ورزششما را محدود کند، مهم است که قبل از شروع هر برنامهورزشی جدید با پزشک خود مشورت کنید زیرا آنها میتوانند بر اساس شرایط شما راهنمایی هایی را به شماارائه دهند.

اگرچه ورزش هوازی و بی هوازی از نظر شدت و انرژیمصرفی متفاوت است، اما هر دو فواید سلامتی زیادیدارند. انتخاب ایده آل، انتخابی است که متناسب با سبکزندگی شما باشد و شما را شاد کند.

Leave a Reply

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Related Post

فیزیوتراپی برای فیبرومیالژیافیزیوتراپی برای فیبرومیالژیا

فیبرومیالژیا یک بیماری مزمن است که اغلب تشخیص آندشوار است .80 تا 90 درصد مبتلایان زن هستند. فیبرومیالژیا معمولاً در بزرگسالان بین 30 تا 50 سالتشخیص داده می شود، اما علائم مانند درد و خستگیمزمن گسترده می توانند زودتر ظاهر شوند.

اگرچه در حال حاضر هیچ درمان قطعی وجود ندارد، امادرمان هایی وجود دارد که می تواند کمک کند. فیزیوتراپیست می تواند به شما کمک کند تا:

درد خود را درک کرده و مدیریت کنید.

خستگی خود را کاهش دهید.

عملکرد و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشید.

فیبرومیالژیا چیست؟

علت فیبرومیالژیا ناشناخته است، اما تصور می شود کهبه دلیل تغییرات در نحوه پردازش درد توسط سیستمعصبی باشد. ممکن است در اثر ضربه، جراحی، عفونت،آرتریت یا استرس عاطفی بزرگ ایجاد شود، یا ممکناست به تدریج در طول زمان ایجاد شود. افراد مبتلا بهبیماری هایی مانند آرتریت روماتوئید، لوپوس اریتماتوزسیستمیک یا اسپوندیلیت آنکیلوزان بیشتر در معرض ابتلابه فیبرومیالژیا هستند.

علائم و نشانه ها

فیبرومیالژیا فقط یک بیماری نیست. این یک سندرم پیچیدهاست که شامل علائم و نشانه های مختلف است. بافیبرومیالژیا، ممکن است موارد زیر را تجربه کنید:

درد گسترده، اغلب یک درد مبهم، در دو طرف بدن در بالاو پایین کمر.

نقاطی روی سر، گردن، قفسه سینه، شانه ها، آرنج ها،باسن یا زانوهای بیمار که با لمس محکم حساس هستند. ایننقاط حساسممکن است جا به جا شوند.

سفتی عضلانی به خصوص در هنگام صبح.

سردرد.

مشکلات تفکر و حافظه.

خستگی.

افسردگی.

اضطراب.

درد یا گرفتگی در ناحیه شکم یا لگن.

سندرم روده تحریک‌پذیر.

سندرم مثانه تحریک پذیر.

مشکل در خواب.

درد درمفصل فک.

بی حسی یا گزگز.

اغلب، استرس می تواند علائم بیماررا بدتر کند.

چگونه تشخیص داده می شود؟

از آنجایی که هیچ آزمایش خون، رادیولوژی یا بیوپسیعضلانی وجود ندارد که بتوان از آن برای تشخیصفیبرومیالژیا استفاده کرد، باید با پزشک خود برایتشخیص دقیق صحبت کنید. بسیاری از شرایط می توانندباعث درد وخستگی شوند، بنابراین مهم است که یکمعاینه پزشکی کامل برای رد شرایطی غیر از فیبرومیالژیا،مانند بیماری روماتولوژیک یا عفونی، بیماری لایم، کمکاری تیروئید، بیماری متابولیک، یا عوارض جانبی ناشیاز دارو انجام دهید.

هنگامی که سایر شرایط رد شد، تشخیص بر اساسعلائم کلیدی انجام می شود . خستگی شدید، درد درچندیننقطه حساس” (نقاط حساس به لمس و حرکت دراطراف)، مشکلات خواب، اضطراب و مشکلات حافظه. فیزیوتراپ شما می تواند فیبرومیالژیا را در حین انجاممعاینه معمول و گرفتن سابقه سلامتی شما شناسایی کند. پزشک شما به الگوی علائم شما توجه زیادی خواهد کرد. به عنوان مثال، 18 نقطه حساس احتمالی وجود دارد، و هرچه نقاط حساس بیشتری داشته باشید، احتمال ابتلا بهفیبرومیالژیا بیشتر می شود. پزشک ممکن است شما را بهیک روماتولوژیست، یک پزشک متخصص در آرتریت، برایمراقبت های پزشکی شامل داروها ارجاع دهد.

چگونه یک فیزیوتراپیست می تواند کمک کند؟

زندگی با فیبرومیالژیا می تواند چالش برانگیز باشد. دردو سایر علائم شما ممکن است روز به روز اشکال متفاوتیداشته باشند. اگر به دلیل درد از فعالیت اجتناب کنید،ممکن است آمادگی جسمانی کلی شما کاهش یابد.

تحقیقات گسترده از استفاده از آموزش، ورزش هوازی وتمرینات تقویتی برای کمک به بهبود فیبرومیالژیا ،حمایتمی کند. اما ترس از درد اغلب افراد را از شروع یک برنامهورزشی باز می دارد. فیزیوتراپیست به شما یاد می دهدکه چگونه سیگنال های درد را تفسیر کنید و چگونه علائمخود را از طریق یک برنامه ورزشی اختصاصی مدیریتکنید و کاهش دهید . از طریق اطلاعات به شما کمک میکند کنترل را در دست بگیرید

تحقیقات نشان می‌دهد افرادی که در مورد وضعیتسلامتی خود آگاه هستند، اعتماد به نفس بیشتری دارند،بهتر می‌توانند با شرایط خود کنار بیایند و احتمالبیشتری دارد که درمان شوند فیزیوتراپ شما می‌تواندتوضیح دهد که چگونه فیبرومیالژیا بر نحوه درک و پاسخبدن شما به درد تأثیر می‌گذارد و چگونه می‌توانید شروعبه کنترل درد کنید، نه اینکه درد شما را کنترل کند. درمانگر شما همچنین می‌تواند اطلاعاتی در موردگروه‌های پشتیبانی ، برنامه‌های ورزشی و برنامه‌هایخودیاری ارائه دهد.

علائم خود را از طریق ورزش مدیریت کنید

ورزش منظم و متوسط ​​بخش مهمی از مدیریت فیبرومیالژیااست. کاهش شاخص توده بدن در واقع می تواند خطرابتلا به فیبرومیالژیا را کاهش دهد.

تحقیقات نشان داده است که درمان‌های زیر می‌توانند دردرا کاهش داده و عملکرد، سلامت عمومی و خواب را درافراد مبتلا به فیبرومیالژیا بهبود بخشند:

ورزشهای هوازی.

ورزش در آب.

ورزشهای کششی

ورزش های تقویتی.

یوگا.

تای چی.

تنفس عمیق.

فعالیت های تفریحی.

درمان های دستی.

فیزیوتراپیست شما یک برنامه ورزشی مناسب برای شماطراحی خواهد کرد. برای اطمینان از موفقیت شما،فیزیوتراپ به شما نشان می دهد که چگونه:

آهسته شروع کنید.

استمرار داشته باشید.

برای ورزش و فعالیت بدنی اهداف واقع بینانه تعیینکنید.

در مواقع استرس برنامه خود را اصلاح کنید.

فیزیوتراپ شما می تواند با طراحی برنامه ای از تمریناتهوازی که قلب و ریه ها و همچنین عضلات شما را تمرینمی دهد، نه تنها تناسب اندام، بلکه کیفیت زندگی شما رابهبود بخشد. تمرینات هوازی شامل پیاده روی تند،دویدن،دوچرخه سواری و شنا است.

اگرعلایم شدید دارید

فیزیوتراپ با شما همکاری خواهد کرد تا به تدریج سطحکلی فعالیت و تحمل شما برای ورزش را افزایش دهد،شما با تمریناتی که قادر به انجام آنها برای دوره هایکوتاه مدت (مثلاً 10 دقیقه) هستید، شروع می کنید وسپس به تدریج تحمل خود را افزایش می دهید. برایورزش طولانی تر حتی جلسات ورزشی کوتاه و 10 دقیقهای که 2 یا 3 بار در روز انجام می شود می تواند قدرتشما را بهبود بخشد و استقامت شما را افزایش دهد. اگرعلائم خفیف‌تری دارید، درمانگر ممکن است روی تقویتعضلات یا افزایش آمادگی قلبی عروقی تمرکز کند. درمانگر ممکن است ورزش در آب را در استخر توصیه کندتا به کاهش سفتی و درد در حین ورزش کمک کند.

حتی اگر به آرامی شروع کنید، احتمالاً در نتیجه افزایشفعالیت خود، درد بیشتری خواهید داشت. فیزیوتراپیستشما را با آموزش تکنیک هایی که می توانید در خانه ازآنها استفاده کنید، مانند تکنیک های تمدد اعصاب وتمرینات کششی، آماده می کند.

ممکن است علاوه بر فیبرومیالژیا، شرایط دیگری مانندالتهاب تاندون، التهاب مفصل یا بیماری قلبی داشتهباشید. این شرایط می تواند ورزش را برای شما دشوارترکند. فیزیوتراپ شما درمان را با در نظر گرفتن مشکلات زمینه ای که ممکن است بر علائم فیبرومیالژیا و تواناییورزش شما تاثیر داشته باشد، مدیریت می کند.

ممکن است برای شما داروهایی تجویز شود که موادشیمیایی مغز را تنظیم می کنند که مسئول نحوه برخوردبدن شما با درد هستند. فیزیوتراپیست ها اثراتی را کهداروها ممکن است بر حرکت و توانایی ورزش شما داشتهباشند را نیز در نظر می گیرند.

بهبود دامنه حرکتی

درمانگر شما ممکن است از تکنیک های درمان دستیبرای حرکت دادن مفاصل شما در حالی که آرام هستیداستفاده کند تا به بهبود حرکت مفصل شما کمک کند. اینتکنیک ها با ورزش، کشش و حرکاتی که شما کنترل میکنید ترکیب می شوند.

استفاده از تکنیک های خاص

تحقیقات نشان می دهد که بهترین نتایج احتمالاً از ترکیبانواع درمان ها حاصل می شود. داروهای مناسب،ورزش، و «تکنیک‌های ذهن و بدن» می‌توانند با هم کارکنند تا به شما در مدیریت علائم کمک کنند.

برخی از تکنیک ها، مانند مدیتیشن و رفتار درمانیشناختی، می توانند پاسخ های شما را به درد تغییر دهندو آرامش شما را تقویت کنند. فیزیوتراپیست ها همچنیندر نحوه تشخیص رفتارهایی که ممکن است در بهبودعملکرد اختلال ایجاد کنند، آموزش دیده و با تجربه هستندو اغلب بیماران را به پزشکان متخصص ارجاع می دهندکه می توانند به آنها در غلبه بر این موانع کمک کنند.

فیزیوتراپیست شما ممکن است از بیوفیدبک برای کمک بهکنترل انقباض عضلانی و کاهش درد استفاده کند، بااستفاده از دستگاهی که اطلاعاتی در مورد میزانانقباض در عضلات به شما می دهد. درمانگر با یک ژلنرم الکترودها را روی پوست شما قرار می دهد و اینالکترودها انقباض عضلانی را ثبت می کنند در حالی کهدرمانگر شما توضیح می دهد که چگونه می توانید آنانقباض را کاهش دهید.

فیزیوتراپ شما همچنین می تواند به شما نشان دهد کهچگونه یک زمان منظم برای خواب و بیداری تنظیم کنید تاخواب خوبی داشته باشید. فیزیوتراپ، شما را از خوابیدندر طول روز منصرف می کند، زیرا می تواند چرخه خوابشما را از بین ببرد.

کاهش درد

برای کاهش درد، فیزیوتراپیست شما ممکن است  تعدادیدرمان را انتخاب کند:

درمانگر شما ممکن است از فشار بر روی نواحیخاصی از عضله و به دنبال آن کشش یا انقباض ماهیچههای شما برای تسکین درد و انعطاف پذیری بیشترعضلات استفاده کند. درمانگر شما همچنین ممکن استاز تکنیک‌های درمان دستی برای کمک به تسکین درد درعضلات و سایر بافت‌های همبند (ماده بین سلول‌های بدنکه از اندام‌ها و سایر بافت‌ها پشتیبانی می‌کند) استفادهکند.

پزشک یا فیزیوتراپ شما ممکن است از روشی به نام«سوزن خشک» برای تسکین درد شما با قرار دادن سوزنهای سیم مانند بسیار ظریف در نواحی دردناک عضلهاستفاده کند.

ماساژ درمانی را می توان برای افزایش جریان خون بهبافت ها و ایجاد آرامش عضلانی برای کاهش درد وسفتی عضلانی و کاهش بافت زخم استفاده کرد.

بسته به شدت درد، فیزیوتراپ شما ممکن است تصمیمبگیرد از تحریک الکتریکی برای کمک به تسکین درداستفاده کند. بیماران متوجه می شوند که دستگاه هایتحریک الکتریکی قابل حمل به آنها کمک می کند تا دردشدید را به طور مستقل مدیریت کنند. فیزیوتراپ با شماهمکاری خواهد کرد تا تعیین کنید که آیا این نوع درمانبرای شما منطقی است یا خیر.

آیا می توان از این آسیب یا وضعیت پیشگیریکرد؟

متأسفانه، مکانیسم های واقعی پشت فیبرومیالژیا به طورکامل شناخته نشده است. به همین دلیل، هیچ راهی برایپیش بینی یا جلوگیری از شروع آن وجود ندارد. با اینحال، تشخیص زودهنگام علائم و نشانه های مربوط بهفیبرومیالژیا به شما و پزشک شما کمک می کند تا مدیریتزودهنگام را شروع کنید، که ممکن است نتایج بلند مدتبیماری شما را بهبود ببخشد.

فیزیوتراپی برای درد لگنفیزیوتراپی برای درد لگن

درد لگن دردی است که در قسمت تحتانی شکم ،لگن یاپرینه (ناحیه بین مقعد و کیسه بیضه یا واژن) احساس میشود. علل احتمالی زیادی برای درد لگن وجود دارد. دردلگن تا 20 درصد از افراد را تحت تاثیر قرار می دهد. درزنان شایع تر است. درد لگن زمانی مزمن نامیده می شودکه بیش از شش ماه طول بکشد.

فیزیوتراپیست ها به افراد مبتلا به درد لگن کمک می کنندتا قدرت، انعطاف پذیری و عملکرد عضلات و مفاصلناحیه لگن را بازیابی کنند. آنها به مردم کمک می کنند تابه فعالیت های روزمره خود بازگردند.

 

 

 

 

 

درد لگن چیست؟

علل درد لگن می تواند شامل موارد زیر باشد:

بارداری و زایمان که بر عضلات لگن تأثیر می گذارد وباعث ایجاد تغییراتی در مفاصل لگن می شود.

مشکلات مفصل لگن به دلایلی غیر از بارداری و زایمان.

ضعف یا عدم تعادل عضلانی در عضلات کف لگن، تنهیا لگن.

تغییرات در عضلات کنترل کننده روده و مثانه.

نواحی حساس در عضلات اطراف لگن، شکم ناحیه کمریا کشاله ران.

فشار روی یک یا چند عصب در لگن.

ضعف عضلات اطراف لگن از جمله کف لگن.

بافت اسکار بعد از جراحی شکم یا لگن.

 

تغییر در موقعیت اندام های لگن، که به عنوانپرولاپس(بیرون زدگی) شناخته می شود.

چه حسی وجود دارد؟

درد در ناحیه زیر شکم و لگن ممکن است متفاوت باشد. برخی از مردم می گویند که این احساس مانند یک درددردناک است. برخی دیگر آن را به عنوان یک دردسوزشی، تیز یا خنجری، یا حتی مانندسوزن سوزن شدنتوصیف می کنند. همچنین ممکن است علایم زیر وجود داشته باشد:

درد در لگن یا باسن.

درد در دنبالچه یا استخوان شرمگاهی.

درد در مفاصل لگن.

حساسیت در عضلات شکم، کمر یا ناحیه باسن.

احساس سنگینی در ناحیه لگن.

احساس اینکه روی چیزی سفت مانند توپ گلف نشستهاید.

علائم و نشانه ها

با درد لگن، ممکن است این موارد را تجربه کنید:

ناتوانی در نشستن طولانی مدت.

کاهش توانایی حرکت باسن یا کمر.

مشکل در راه رفتن، خوابیدن یا انجام فعالیت هایروزانه.

درد یا بی حسی در ناحیه لگن با ورزش یا فعالیت هایدیگر، مانند دوچرخه سواری یا دویدن.

درد در حین فعالیت جنسی.

تکرر ادرار، فوریت یا بی اختیاری یا درد در هنگام ادرارکردن.

یبوست، زور زدن یا درد همراه با اجابت مزاج.

مشکل در گذاشتن تامپون یا دخول جنسی.

چگونه تشخیص داده می شود؟

سابقه پزشکی شما بررسی می شود و یک معاینه فیزیکیبرای شناسایی علل درد لگن شما انجام می دهد. پزشکبه دنبال هر گونه مشکل مفصلی، سفتی یا ضعفعضلانی، یا درگیری عصبی خواهد بود. معاینه ممکناست شامل موارد زیر باشد:

غربالگری کمربند لگنی (ساختار استخوانی که ستونفقرات را به پاها متصل می کند.

ارزیابی بافت نرم.

معاینه چشمی بافت ها.

ارزیابی حس.

ارزیابی داخلی عضلات کف لگن.

 

چگونه یک فیزیوتراپیست می تواند کمککند؟

بر اساس یافته ها، فیزیوتراپ شما یک برنامه درمانی برایبرآوردن نیازها و اهداف خاص شما طراحی می کند. فیزیوتراپ ممکن است:

به شما نشان دهد که چگونه ماهیچه های مناسب مانندکف لگن، ماهیچه های عمقی شکم و دیافراگم راشناسایی کنید.

نحوه استفاده صحیح از این عضلات را به شما آموزشدهد. فیزیوتراپیست می‌تواند روش‌های مناسب برای انجامفعالیت‌هایی مانند:

1. ورزش کردن

2. اصلاح وضعیت بدن

3. بلند شدن از روی صندلی

4. چمباتمه زدن برای برداشتن کودک یا شیئی از رویزمین.

را آموزش دهند.

برای کشش و تقویت عضلات آسیب دیده با بیمار تمرینمی کنند. هدف این است که به عضلات کمک کنند بهبهترین شکل ممکن با هم کار کنند.

تمرینات مناسب عضلات کف لگن را به شما آموزش می دهند.

شما را به انجام تمام فعالیت هایی که قبل از شروع دردلگن می توانستید انجام دهید بازگردانند.

 

آیا می توان از این آسیب یا وضعیتپیشگیری کرد؟

برخی از عوامل خطر بر سلامت عمومی و عضلات مرکزیو لگن و قدرت مفاصل تأثیر می گذارد. این شامل:

سالخوردگی

سیگار کشیدن و سرفه های شدید.

عدم تحرک.

چاقی.

زایمان.

ورزش ممکن است به بهبود عملکرد عضلات کمک کند وخطر آسیب یا درد لگن را کاهش دهد. این موارد می تواندشامل موارد زیر باشد:

تمرینات تثبیت عضلات مرکزی، کف لگن، و تمریناتعضلات عمقی دیواره شکم.

آموزش انعطاف پذیری عضلات.

تمرینات آگاهی ازموقعیت بدن.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

وقتی برای قرار ملاقات با یک کلینیک فیزیوتراپی تماسمی گیرید، در مورد تجربه فیزیوتراپیست ها در کمک بهافراد مبتلا به درد لگن بپرسید.

آماده باشید تا در اولین ویزیت خود، علائم خود را تا حدامکان با جزئیات شرح دهید. یادداشت کنید چه چیزیعلائم شما را بهتر یا بدتر می کند.

فواید پیاده رویفواید پیاده روی

آیا پیاده روی برای شما خوب است؟

پیاده روی می تواند فواید سلامتی متعددی را برای افراددر هر سن و سطح تناسب اندام ارائه دهد. همچنین ممکناست به پیشگیری از بیماری های خاص و حتی طولانیشدن عمر شما کمک کند.

پیاده روی رایگان است و به راحتی در برنامه روزانه  قرارمی گیرد. تنها چیزی که برای شروع پیاده روی نیاز داریدیک جفت کفش پیاده روی مناسب است.

1. سوزاندن کالری

پیاده روی می تواند به سوزاندن کالری کمک کند. سوزاندن کالری می تواند به شما در حفظ یا کاهش وزنکمک کند.

کالری سوزی واقعی به عوامل مختلفی بستگی دارد، ازجمله:

سرعت راه رفتن

فاصله راه رفتن

نوع زمین (با راه رفتن در سربالایی کالری بیشتری نسبتبه یک سطح صاف می سوزانید)

وزن شما

2. تقویت قلب

حداقل 30 دقیقه پیاده روی در روز، پنج روز در هفته میتواند خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر قلب را تا حدود 19 درصد کاهش دهد. و با افزایش مدت یا مسافت پیاده رویدر روز، خطر بیماری قلبی ،حتی بیشتر کاهش می یابد.

3. کاهش قند خون

پیاده روی کوتاه بعد از غذا خوردن می تواند به کاهش قندخون کمک کند.

مطالعه نشان داد که 15 دقیقه پیاده روی سه بار در روز(بعد از صبحانه، ناهار و شام) سطح قند خون را بیش از45 دقیقه پیاده روی در زمان دیگری در طول روز بهبود میبخشد.

در نظر بگیرید که پیاده روی بعد از غذا را به عنوانبخشی از برنامه روزانه خود قرار دهید. همچنین می تواندبه شما کمک کند تا در طول روز ورزش کنید.

4. تسکین درد مفاصل

پیاده روی می تواند به محافظت از مفاصل، از جملهزانوها و لگن کمک کند. این موضوع به این دلیل است کهبه انعطاف و تقویت ماهیچه هایی که از مفاصل حمایتمی کنند کمک می کند.

پیاده روی همچنین ممکن است برای افراد مبتلا به التهاب مفصل فوایدی مانند کاهش درد داشته باشد. همچنینپیاده روی 5 تا 6 کیلومتردر هفته ممکن است به پیشگیریاز آرتروز کمک کند.

5. تقویت عملکرد سیستم ایمنی

پیاده روی ممکن است خطر ابتلا به سرماخوردگی یاآنفولانزا را کاهش دهد

مطالعات در افراد بزرگسال نشان داد. افرادی که 30 تا45 دقیقه در روز با سرعت متوسط ​​راه می‌روند، 43 درصدکمتر دچار بیماری و عفونت‌های دستگاه تنفسی فوقانیمی‌شوند.

اگر مریض می شدند، علائم آنها نیز کاهش می یافت. اینبا بزرگسالانی که در این مطالعه بی تحرک بودند مقایسهشد.

سعی کنید روزانه پیاده روی کنید تا این فواید را تجربهکنید. اگر در آب و هوای سرد زندگی می کنید، می توانیدسعی کنید روی تردمیل یا اطراف یک مرکز خریدسرپوشیده راه بروید.

6. افزایش انرژی

پیاده روی زمانی که خسته هستید ممکن است انرژیموثرتری نسبت به خوردن یک فنجان قهوه داشته باشد.

پیاده روی باعث افزایش جریان اکسیژن در بدن می شود. همچنین می تواند سطوح کورتیزول، اپی نفرین و نوراپینفرین را افزایش دهد. اینها هورمون هایی هستند که بهافزایش سطح انرژی کمک می کنند.

7. بهبود خلق و رفتار

پیاده روی می تواند به سلامت روان شما کمک کند. مطالعات معتبر نشان می دهد که پیاده روی می تواند بهکاهش اضطراب، افسردگی و خلق و خوی منفی کمککند. همچنین می تواند عزت نفس را تقویت کرده و علائمکناره گیری اجتماعی را کاهش دهد.

برای تجربه این فواید، سه روز در هفته 30 دقیقه پیادهروی سریع یا سایر ورزش های با شدت متوسط ​​را هدفقرار دهید. همچنین می توانید آن را به سه پیاده روی 10 دقیقه ای تقسیم کنید.

8.افزایش  طول عمر

پیاده روی با سرعت بیشتر می تواند عمر شما را افزایشدهد. محققان دریافتند که راه رفتن با سرعت متوسط ​​درمقایسه با سرعت آهسته منجر به کاهش 20 درصدی خطرمرگ کلی می شود.

اما راه رفتن با سرعت تند یا سریع (حداقل 5 کیلومتردرساعت) این خطر را تا 24 درصد کاهش داد. .

9. تقویت ماهیچه های پا

پیاده روی می تواند ماهیچه های پاهای شما را تقویتکند. برای ایجاد قدرت بیشتر، در یک منطقه تپه ای یا رویتردمیل با شیب راه بروید. یا مسیرهایی با پله را پیدا کنید.

همچنین پیاده روی را با سایر فعالیت های متقابل تمرینیمانند دوچرخه سواری یا دویدن همراه کنید. همچنینمی‌توانید تمرینات مقاومتی مانند اسکات و لانژ را انجامدهید تا ماهیچه‌های پای خود را بیشتر تقویت کنید.

10. تقویت تفکر خلاق

پیاده روی ممکن است به شما کمک کند تا ذهنتان آرامش یابد و خلاقانه فکر کنید.

مطالعه ای که شامل چهار آزمایش بود، افرادی را که درحال راه رفتن یا نشستن بودند و به ایده های جدید فکرکردند، مقایسه کرد. محققان دریافتند که شرکت کنندگاندر هنگام راه رفتن، به ویژه هنگام راه رفتن در فضای باز،عملکرد بهتری داشتند.

محققان به این نتیجه رسیدند که پیاده‌روی جریان آزادایده‌ها را تقویت می‌کند و راه ساده‌ای برای افزایشخلاقیت و فعالیت بدنی همزمان است.

سعی کنید دفعه بعد که در محل کار به مشکل برخوردید،یک جلسه پیاده روی با همکاران خود راه اندازی کنید.

نکاتی برای ایمن ماندن در هنگام پیاده روی

برای اطمینان از ایمنی خود در هنگام راه رفتن، نکات زیررا رعایت کنید

در مناطق تعیین شده برای عابران پیاده راه بروید. درصورت امکان به دنبال مناطق با نور خوب باشید.

اگر شبها یا ساعات اولیه صبح پیاده روی می کنید، یکجلیقه بازتابنده نور بپوشید تا ماشین ها شما را ببینند.

کفش های محکم با پاشنه و قوس کف پای خوب بپوشید

لباس گشاد و راحت بپوشید

قبل و بعد از پیاده روی مقدار زیادی آب بنوشید تاهیدراته بمانید

برای جلوگیری از آفتاب سوختگی حتی در روزهای ابریاز کرم ضد آفتاب استفاده کنید.

چه طور باید شروع کرد

برای شروع راه رفتن، تنها چیزی که نیاز دارید یک جفتکفش پیاده روی مناسب است. یک مسیر پیاده روی نزدیکخانه خود انتخاب کنید. یا به دنبال یک مکان دیدنی برایپیاده روی در منطقه خود باشید.

شما همچنین می توانید یک دوست یا یکی از اعضایخانواده را پیدا کنید تا با شما راه برود و شما را همراهی کند. از طرف دیگر، می توانید پیاده روی را به برنامهروزانه خود اضافه کنید.

در اینجا چند ایده وجود دارد

اگر در رفت و آمد هستید، یک ایستگاه زودتر از اتوبوسپیاده شوید و بقیه راه را پیاده تا محل کار بروید.

دورتر از محل کارتان پارک کنید و پیاده به سرکار خودبروید

به جای رانندگی ،پیاده روی را در نظر بگیرید. تا درورزش تناسب داشته باشید.

پیاده روی می تواند ورزش توصیه شده روزانه برای افراددر هر سنی باشد.

یک گام شمار برای پیگیری گام های روزانه خود در نظربگیرید. در اینجا چند مورد برای بررسی وجود دارد.

مسیر پیاده‌روی و تعداد گام‌های روزانه را طوری انتخابکنید که متناسب با سن و سطح آمادگی جسمانی شماباشد.

قبل از پیاده روی کمی گرم کنید تا آسیب نبینید و بعد از آن کم کم سرد کنید.همیشه قبل از شروع یک برنامهتناسب اندام جدید با پزشک خود صحبت کنید.