ورزش درمانی

سرگیجه به یک حس حرکتی کاذب اشاره دارد که میتواند بدون در نظر گرفتن اینکه فرد در حال حرکت استرخ دهد. سرگیجه به خودی خود یک بیماری نیست بلکه می تواند یک علامت احتمالی از چندین بیماری باشد.

فیزیوتراپی ممکن است به فرد در کاهش یا از بین بردنسرگیجه کمک کند. با این حال، بیمار باید ابتدا با یکپزشک صحبت کند که بتواند علت اصلی را تعیین کند.

هنگامی که پزشک تشخیص را تأیید کرد، ممکن استفیزیوتراپی را برای کمک به بهبود علائم فرد توصیه کند.

این نوشته توضیح می دهد که چگونه فیزیوتراپی می تواندبه افرادی که سرگیجه دارند کمک کند. همچنین بهتمریناتی می پردازد که فرد می تواند در خانه امتحان کند.

سرگیجه چیست؟

سرگیجه به احساس حرکتی اشاره دارد که با اعمال فردارتباطی ندارد و معمولاً به عنوان یک احساس چرخشظاهر می شود. گاهی اوقات ممکن است این احساس رادر فرد ایجاد کند که گویی وسایل دور و برش در اطرافاو می چرخند.

سرگیجه یکی از علائم مشکلات دیگر است. با این حال،ممکن است در کنار علائم دیگری مانند مشکلات تعادل،حالت تهوع و بیماری حرکت نیز رخ دهد یا منجر به آنشود.

دو نوع سرگیجه وجود دارد: محیطی و مرکزی.

سرگیجه محیطی حدود 80٪ از موارد  را تشکیل می دهدو اغلب نتیجه سرگیجه موضعی حمله ای خوش خیم(BPPV) است.

20 درصد بقیه موارد، سرگیجه مرکزی است که ازضایعات روی ساقه مغز یا مسائل دیگری که بر مغز تأثیرمی گذارد، ناشی می شود.

مولتیپل اسکلروزیس (MS) و میگرن می توانند باعثسرگیجه مرکزی شوند.

BPPV چیست؟

BPPV یا سرگیجه موضعی حمله ای خوش خیم زمانیاتفاق می‌افتد که کریستال‌های کربنات کلسیم در گوشمیانی، معروف به کانال، شل شده و به داخل یکی ازکانال‌های پر از مایع حرکت می‌کنند.

این شایع ترین علت سرگیجه محیطی است.

این کریستال ها در حرکت طبیعی مایع در کانال هااختلال ایجاد می کنند. هدف این مایع حس کردن حرکتاست، اما اختلالات می تواند باعث ارسال سیگنال هاینادرست به مغز شود.

این امر مغز را فریب می دهد تا فکر کند که یک فرد درحال حرکت است، حتی اگر اینطور نباشد. سیگنال کاذببا آنچه گوش دیگر حس می کند و چشم ها می بیند درتضاد است. این اطلاعات متناقض باعث ایجاد احساسچرخش می شود که به عنوان سرگیجه شناخته می شود.

آیا فیزیوتراپی می تواند کمک کند؟

فیزیوتراپی می تواند به سرگیجه کمک کند. مناسب ترینتمرینات ممکن است بسته به نوع سرگیجه متفاوت باشد. فرد باید قبل از انجام فیزیوتراپی یا انجام تمریناتورزشی درخانه ،از تشخیص صحیح اطمینان حاصل کند.

متخصصان مراقبت‌های بهداشتی ممکن است از یک نوعفیزیوتراپی به نام درمان توانبخشی دهلیزی (VRT) برایکمک به سرگیجه استفاده کنند. VRT ممکن است به افرادمبتلا به سرگیجه ناشی از BPPV، صدمات سر،ضایعات سیستم عصبی مرکزی و علل نامشخص کمککند.

با این حال، این نوع درمان ممکن است برای همه عللسرگیجه موثر نباشد. هدف VRT این است که به فردکمک کند سرگیجه را از محرک های شناخته شده پیشبینی کند و برای جلوگیری از بروز آن اقدام کند. در نتیجه،افرادی که حوادث پراکنده و غیرقابل پیش بینی را تجربهمی کنند ممکن است از VRT بهره مند نشوند.

آیا VRT می تواند سرگیجه را بدتر کند؟

علائم سرگیجه ممکن است در طول تمرینات VRT کاهشیابد یا بدتر شود.

گاهی اوقات، بدتر شدن علائم ممکن است به دلیلاستفاده بیش از حد وغیر ضروری از تمرینات در یک روز“مناسب” باشد که می تواند باعث خستگی و در نتیجهافزایش علائم شود.

حتی اگر به نظر می رسد که تمرینات علائم سرگیجه رابرطرف کرده است، فرد می تواند عود علائم را در زمانبعدی تجربه کند.

تمریناتی که باید در خانه امتحان کنید

انجام برخی تمرینات برای سرگیجه ممکن است برایافراد در خانه آسان باشد. با این حال، تعیین علتسرگیجه قبل از شروع هر درمانی برای درمان علائم، مهماست.

فرد همچنین باید تمام توصیه های یک پزشک یا درمانگررا برای ورزش رعایت کند. این متخصصان می توانند هرتمرین را با جزئیات بیشتری توضیح دهند و راهنماییهایی را در مورد اینکه چه چیزی باید انتظار داشت و چهزمانی باید متوقف شود را ارائه دهند.

این بخش نحوه انجام دو تمرین تغییر موقعیت کانال راتوضیح می دهد که ممکن است به کاهش سرگیجه کمککند.

مانور Epley

این تمرین رایج به ویژه در درمان BPPV موثر است.

یک فرد می تواند مانور Epley را با دنبال کردن اینمراحل انجام دهد :

۱– روی لبه تخت به صورت عمودی بنشینید.

2. سر را حدود 45 درجه به راست بچرخانید.

3. به سرعت دراز بکشید.

4. 30 ثانیه در این حالت بمانید.

5. سر را طوری بچرخانید که اکنون 45 درجه به سمت چپباشد.

6. ث 30 ثانیه در این حالت بمانید.

7. سر و بدن را 90 درجه دیگر به سمت چپ، داخل تختبچرخانید.

8 . این وضعیت را به مدت 30 ثانیه حفظ کنید.

9 . به آرامی بنشینید.

سپس فرد باید همان حرکت را در طرف مقابل تکرار کند – به عبارت دیگر، در ابتدا سر رو به سمت چپ باشد. آنهامی توانند این کار را تا سه بار در روز انجام دهند تازمانی که دیگر حداقل به مدت 24 ساعت سرگیجه نداشتهباشند.

تمرینات برندت داروف

این تمرین مشابهی است که شامل تناوب بین وضعیتنشستن و دراز کشیدن است.

برای انجام تمرینات براند–داروف، فرد باید:

۱. روی لبه تخت به صورت عمودی بنشینید.

2 . سر را حدود 45 درجه به چپ بچرخانید.

3. در سمت راست بدن دراز بکشید و سر را در همانزاویه نگه دارید.

4 . این وضعیت را به مدت 30 ثانیه یا تا زمانی کهسرگیجه متوقف شود، نگه دارید.

5. به آرامی به موقعیت شروع بازگردید.

6. سر را به سمت مرکز برگردانید.

7 . تمرین را از طرف دیگر تکرار کنید.

سایر درمان ها

درمان سرگیجه می تواند بسته به علت اصلی آن متفاوتباشد. هنگامی که فرد علت اصلی را درمان می کند،علامت سرگیجه باید برطرف شود.

درمان های دیگری که می توانند به درمان برخی از عللسرگیجه کمک کنند عبارتند از:

• داروها، مانند آنتی هیستامین ها، دیورتیک ها،بنزودیازپین ها، کورتیکواستروئیدها یا ضد استفراغ ها

• ترکیبی از داروها و VRT

• تغییر شیوه زندگی، مانند اجتناب از الکل، کافئین، ونمک

•عمل جراحي

چشم انداز

با فیزیوتراپی و سایر درمان‌های مؤثر، بیشتر افراد بایدشاهد بهبود سرگیجه خود باشند. پزشک می‌تواند هرشرایط زمینه‌ای که باعث سرگیجه می‌شود را برطرف کند.

با این حال، ممکن است فرد در آینده همچنان سرگیجهداشته باشد. به عنوان مثال، حدود 50٪ از افراد در عرض5 سال دچار عود BPPV می شوند. علاوه بر این، حدودیک سوم افرادی که سرگیجه ناشی از اضطراب را تجربهمی کنند، پس از 1 سال همچنان علائم را تجربه خواهندکرد.

خلاصه

سرگیجه علامتی است که با چندین بیماری مختلف همراهاست. زمانی اتفاق می‌افتد که فرد دچار چرخش واحساس سبکی سرمی‌شود یا احساس می‌کند که وسایلاطرافش در حال حرکت به دور سرش است.

فیزیوتراپی می تواند به بهبود سرگیجه فرد کمک کند. یکفرد باید قبل از شروع هر برنامه جدید با پزشک صحبتکند تا مطمئن شود که درمان موثری برای بیماری زمینه ایدریافت می کند.

فیبرومیالژیا یک بیماری مزمن است که اغلب تشخیص آندشوار است .80 تا 90 درصد مبتلایان زن هستند. فیبرومیالژیا معمولاً در بزرگسالان بین 30 تا 50 سالتشخیص داده می شود، اما علائم مانند درد و خستگیمزمن گسترده می توانند زودتر ظاهر شوند.

اگرچه در حال حاضر هیچ درمان قطعی وجود ندارد، امادرمان هایی وجود دارد که می تواند کمک کند. فیزیوتراپیست می تواند به شما کمک کند تا:

• درد خود را درک کرده و مدیریت کنید.

• خستگی خود را کاهش دهید.

• عملکرد و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشید.

فیبرومیالژیا چیست؟

علت فیبرومیالژیا ناشناخته است، اما تصور می شود کهبه دلیل تغییرات در نحوه پردازش درد توسط سیستمعصبی باشد. ممکن است در اثر ضربه، جراحی، عفونت،آرتریت یا استرس عاطفی بزرگ ایجاد شود، یا ممکناست به تدریج در طول زمان ایجاد شود. افراد مبتلا بهبیماری هایی مانند آرتریت روماتوئید، لوپوس اریتماتوزسیستمیک یا اسپوندیلیت آنکیلوزان بیشتر در معرض ابتلابه فیبرومیالژیا هستند.

علائم و نشانه ها

فیبرومیالژیا فقط یک بیماری نیست. این یک سندرم پیچیدهاست که شامل علائم و نشانه های مختلف است. بافیبرومیالژیا، ممکن است موارد زیر را تجربه کنید:

• درد گسترده، اغلب یک درد مبهم، در دو طرف بدن در بالاو پایین کمر.

• نقاطی روی سر، گردن، قفسه سینه، شانه ها، آرنج ها،باسن یا زانوهای بیمار که با لمس محکم حساس هستند. این “نقاط حساس” ممکن است جا به جا شوند.

• سفتی عضلانی به خصوص در هنگام صبح.

• سردرد.

• مشکلات تفکر و حافظه.

•خستگی.

•افسردگی.

• اضطراب.

• درد یا گرفتگی در ناحیه شکم یا لگن.

•سندرم روده تحریک‌پذیر.

• سندرم مثانه تحریک پذیر.

• مشکل در خواب.

• درد درمفصل فک.

• بی حسی یا گزگز.

اغلب، استرس می تواند علائم بیماررا بدتر کند.

چگونه تشخیص داده می شود؟

از آنجایی که هیچ آزمایش خون، رادیولوژی یا بیوپسیعضلانی وجود ندارد که بتوان از آن برای تشخیصفیبرومیالژیا استفاده کرد، باید با پزشک خود برایتشخیص دقیق صحبت کنید. بسیاری از شرایط می توانندباعث درد وخستگی شوند، بنابراین مهم است که یکمعاینه پزشکی کامل برای رد شرایطی غیر از فیبرومیالژیا،مانند بیماری روماتولوژیک یا عفونی، بیماری لایم، کمکاری تیروئید، بیماری متابولیک، یا عوارض جانبی ناشیاز دارو انجام دهید.

هنگامی که سایر شرایط رد شد، تشخیص بر اساسعلائم کلیدی انجام می شود . خستگی شدید، درد درچندین “نقطه حساس” (نقاط حساس به لمس و حرکت دراطراف)، مشکلات خواب، اضطراب و مشکلات حافظه. فیزیوتراپ شما می تواند فیبرومیالژیا را در حین انجاممعاینه معمول و گرفتن سابقه سلامتی شما شناسایی کند. پزشک شما به الگوی علائم شما توجه زیادی خواهد کرد. به عنوان مثال، 18 نقطه حساس احتمالی وجود دارد، و هرچه نقاط حساس بیشتری داشته باشید، احتمال ابتلا بهفیبرومیالژیا بیشتر می شود. پزشک ممکن است شما را بهیک روماتولوژیست، یک پزشک متخصص در آرتریت، برایمراقبت های پزشکی شامل داروها ارجاع دهد.

چگونه یک فیزیوتراپیست می تواند کمک کند؟

زندگی با فیبرومیالژیا می تواند چالش برانگیز باشد. دردو سایر علائم شما ممکن است روز به روز اشکال متفاوتیداشته باشند. اگر به دلیل درد از فعالیت اجتناب کنید،ممکن است آمادگی جسمانی کلی شما کاهش یابد.

تحقیقات گسترده از استفاده از آموزش، ورزش هوازی وتمرینات تقویتی برای کمک به بهبود فیبرومیالژیا ،حمایتمی کند. اما ترس از درد اغلب افراد را از شروع یک برنامهورزشی باز می دارد. فیزیوتراپیست به شما یاد می دهدکه چگونه سیگنال های درد را تفسیر کنید و چگونه علائمخود را از طریق یک برنامه ورزشی اختصاصی مدیریتکنید و کاهش دهید . از طریق اطلاعات به شما کمک میکند کنترل را در دست بگیرید

تحقیقات نشان می‌دهد افرادی که در مورد وضعیتسلامتی خود آگاه هستند، اعتماد به نفس بیشتری دارند،بهتر می‌توانند با شرایط خود کنار بیایند و احتمالبیشتری دارد که درمان شوند فیزیوتراپ شما می‌تواندتوضیح دهد که چگونه فیبرومیالژیا بر نحوه درک و پاسخبدن شما به درد تأثیر می‌گذارد و چگونه می‌توانید شروعبه کنترل درد کنید، نه اینکه درد شما را کنترل کند. درمانگر شما همچنین می‌تواند اطلاعاتی در موردگروه‌های پشتیبانی ، برنامه‌های ورزشی و برنامه‌هایخودیاری ارائه دهد.

علائم خود را از طریق ورزش مدیریت کنید

ورزش منظم و متوسط ​​بخش مهمی از مدیریت فیبرومیالژیااست. کاهش شاخص توده بدن در واقع می تواند خطرابتلا به فیبرومیالژیا را کاهش دهد.

تحقیقات نشان داده است که درمان‌های زیر می‌توانند دردرا کاهش داده و عملکرد، سلامت عمومی و خواب را درافراد مبتلا به فیبرومیالژیا بهبود بخشند:

• ورزشهای هوازی.

• ورزش در آب.

•ورزشهای کششی

• ورزش های تقویتی.

• یوگا.

•تای چی.

• تنفس عمیق.

• فعالیت های تفریحی.

• درمان های دستی.

فیزیوتراپیست شما یک برنامه ورزشی مناسب برای شماطراحی خواهد کرد. برای اطمینان از موفقیت شما،فیزیوتراپ به شما نشان می دهد که چگونه:

• آهسته شروع کنید.

•استمرار داشته باشید.

• برای ورزش و فعالیت بدنی اهداف واقع بینانه تعیینکنید.

• در مواقع استرس برنامه خود را اصلاح کنید.

فیزیوتراپ شما می تواند با طراحی برنامه ای از تمریناتهوازی که قلب و ریه ها و همچنین عضلات شما را تمرینمی دهد، نه تنها تناسب اندام، بلکه کیفیت زندگی شما رابهبود بخشد. تمرینات هوازی شامل پیاده روی تند،دویدن،دوچرخه سواری و شنا است.

اگرعلایم شدید دارید

فیزیوتراپ با شما همکاری خواهد کرد تا به تدریج سطحکلی فعالیت و تحمل شما برای ورزش را افزایش دهد،شما با تمریناتی که قادر به انجام آنها برای دوره هایکوتاه مدت (مثلاً 10 دقیقه) هستید، شروع می کنید وسپس به تدریج تحمل خود را افزایش می دهید. برایورزش طولانی تر حتی جلسات ورزشی کوتاه و 10 دقیقهای که 2 یا 3 بار در روز انجام می شود می تواند قدرتشما را بهبود بخشد و استقامت شما را افزایش دهد. اگرعلائم خفیف‌تری دارید، درمانگر ممکن است روی تقویتعضلات یا افزایش آمادگی قلبی عروقی تمرکز کند. درمانگر ممکن است ورزش در آب را در استخر توصیه کندتا به کاهش سفتی و درد در حین ورزش کمک کند.

حتی اگر به آرامی شروع کنید، احتمالاً در نتیجه افزایشفعالیت خود، درد بیشتری خواهید داشت. فیزیوتراپیستشما را با آموزش تکنیک هایی که می توانید در خانه ازآنها استفاده کنید، مانند تکنیک های تمدد اعصاب وتمرینات کششی، آماده می کند.

ممکن است علاوه بر فیبرومیالژیا، شرایط دیگری مانندالتهاب تاندون، التهاب مفصل یا بیماری قلبی داشتهباشید. این شرایط می تواند ورزش را برای شما دشوارترکند. فیزیوتراپ شما درمان را با در نظر گرفتن مشکلات زمینه ای که ممکن است بر علائم فیبرومیالژیا و تواناییورزش شما تاثیر داشته باشد، مدیریت می کند.

ممکن است برای شما داروهایی تجویز شود که موادشیمیایی مغز را تنظیم می کنند که مسئول نحوه برخوردبدن شما با درد هستند. فیزیوتراپیست ها اثراتی را کهداروها ممکن است بر حرکت و توانایی ورزش شما داشتهباشند را نیز در نظر می گیرند.

بهبود دامنه حرکتی

درمانگر شما ممکن است از تکنیک های درمان دستیبرای حرکت دادن مفاصل شما در حالی که آرام هستیداستفاده کند تا به بهبود حرکت مفصل شما کمک کند. اینتکنیک ها با ورزش، کشش و حرکاتی که شما کنترل میکنید ترکیب می شوند.

استفاده از تکنیک های خاص

تحقیقات نشان می دهد که بهترین نتایج احتمالاً از ترکیبانواع درمان ها حاصل می شود. داروهای مناسب،ورزش، و «تکنیک‌های ذهن و بدن» می‌توانند با هم کارکنند تا به شما در مدیریت علائم کمک کنند.

برخی از تکنیک ها، مانند مدیتیشن و رفتار درمانیشناختی، می توانند پاسخ های شما را به درد تغییر دهندو آرامش شما را تقویت کنند. فیزیوتراپیست ها همچنیندر نحوه تشخیص رفتارهایی که ممکن است در بهبودعملکرد اختلال ایجاد کنند، آموزش دیده و با تجربه هستندو اغلب بیماران را به پزشکان متخصص ارجاع می دهندکه می توانند به آنها در غلبه بر این موانع کمک کنند.

فیزیوتراپیست شما ممکن است از بیوفیدبک برای کمک بهکنترل انقباض عضلانی و کاهش درد استفاده کند، بااستفاده از دستگاهی که اطلاعاتی در مورد میزانانقباض در عضلات به شما می دهد. درمانگر با یک ژلنرم الکترودها را روی پوست شما قرار می دهد و اینالکترودها انقباض عضلانی را ثبت می کنند در حالی کهدرمانگر شما توضیح می دهد که چگونه می توانید آنانقباض را کاهش دهید.

فیزیوتراپ شما همچنین می تواند به شما نشان دهد کهچگونه یک زمان منظم برای خواب و بیداری تنظیم کنید تاخواب خوبی داشته باشید. فیزیوتراپ، شما را از خوابیدندر طول روز منصرف می کند، زیرا می تواند چرخه خوابشما را از بین ببرد.

کاهش درد

برای کاهش درد، فیزیوتراپیست شما ممکن است  تعدادیدرمان را انتخاب کند:

• درمانگر شما ممکن است از فشار بر روی نواحیخاصی از عضله و به دنبال آن کشش یا انقباض ماهیچههای شما برای تسکین درد و انعطاف پذیری بیشترعضلات استفاده کند. درمانگر شما همچنین ممکن استاز تکنیک‌های درمان دستی برای کمک به تسکین درد درعضلات و سایر بافت‌های همبند (ماده بین سلول‌های بدنکه از اندام‌ها و سایر بافت‌ها پشتیبانی می‌کند) استفادهکند.

پزشک یا فیزیوتراپ شما ممکن است از روشی به نام«سوزن خشک» برای تسکین درد شما با قرار دادن سوزنهای سیم مانند بسیار ظریف در نواحی دردناک عضلهاستفاده کند.

• ماساژ درمانی را می توان برای افزایش جریان خون بهبافت ها و ایجاد آرامش عضلانی برای کاهش درد وسفتی عضلانی و کاهش بافت زخم استفاده کرد.

بسته به شدت درد، فیزیوتراپ شما ممکن است تصمیمبگیرد از تحریک الکتریکی برای کمک به تسکین درداستفاده کند. بیماران متوجه می شوند که دستگاه هایتحریک الکتریکی قابل حمل به آنها کمک می کند تا دردشدید را به طور مستقل مدیریت کنند. فیزیوتراپ با شماهمکاری خواهد کرد تا تعیین کنید که آیا این نوع درمانبرای شما منطقی است یا خیر.

آیا می توان از این آسیب یا وضعیت پیشگیریکرد؟

متأسفانه، مکانیسم های واقعی پشت فیبرومیالژیا به طورکامل شناخته نشده است. به همین دلیل، هیچ راهی برایپیش بینی یا جلوگیری از شروع آن وجود ندارد. با اینحال، تشخیص زودهنگام علائم و نشانه های مربوط بهفیبرومیالژیا به شما و پزشک شما کمک می کند تا مدیریتزودهنگام را شروع کنید، که ممکن است نتایج بلند مدتبیماری شما را بهبود ببخشد.

سندرم تونل کارپال (CTS)یک بیماری شایع است کهباعث درد، بی حسی و ضعف در مچ دست و دست میشود CTS. می تواند بر استفاده از کل بازو تأثیر بگذاردودر اثر فشار روی عصب قاعده کف دست (عصب مدیان) ایجاد می شود. به دلیل نیازهای ثابتی که افراد روی دستها و مچ های خود دارند، در صورت شدید بودن علائمممکن است نیاز به جراحی باشد. با این حال، برایبسیاری از افراد مبتلا به CTS، درمان فیزیوتراپی میتواند درد و بی حسی را کاهش دهد و اغلب می تواند بهبازیابی استفاده طبیعی از دست، مچ و بازو بدون نیاز بهجراحی کمک کند.

سندرم تونل کارپال چیست؟

تونل کارپال یک گذرگاه باریک (به اندازه یک سکه) درسمت کف مچ دست شما است. این تونل از عصب مدیان و تاندون هایی که انگشتان شما را خم می کنند محافظتمی کند. هنگامی که تونل به دلیل آسیب یا شرایط دیگرباریک می شود یا تاندون ها و اعصاب داخل تونل متورممی شوند و فضای بیشتری را اشغال می کنند، فشارروی عصب افزایش می یابد. شکستگی مچ دست یاآرتریت می تواند باعث کوچکتر شدن اندازه تونل شود. تاندون ها یا اعصاب می توانند به دلیل التهاب یا تغییراتتاندون با افزایش سن بزرگ شوند. فشار روی عصب میتواند باعث درد و ضعف در مچ دست و دست و بی حسییا سوزن سوزن شدن در برخی انگشتان شود.  انگشتشست، اشاره، وسط و گاهی اوقات انگشت حلقه بیشترینآسیب را دارند. اگر این افزایش فشار در مدت طولانیادامه یابد، می تواند منجر به CTS شود.

کارهای شدید مچ دست و استفاده مکرر از انگشت بانیروی زیاد یا لرزش می تواند به ایجاد CTS کمک کند.

CTS در مشاغلی مانند کار در خط مونتاژ (مثلا بستهبندی گوشت) رایج است. همچنین در بین افرادی کهمشاغلی دارند که نیاز به استفاده از ابزار دستی دارد، بهویژه ابزارهایی که لرزش دارند، رایج است.

اگرچه استفاده بیش از حد از کامپیوتر با صفحه کلید میتواند باعث CTS شود، افرادی که کارهای خط مونتاژ راانجام می دهند بیشتر احتمال دارد دچار آن شوند. استفاده از دستگاه های تلفن همراه ، خیاطی، بازی هایویدئویی، و بازی های راکتی یا سازهای زهی مانند ویولننیز می تواند باعث ایجاد CTS شود.

شرایط زیر نیز ممکن است در برخی افراد منجر به CTS شود:

• التهاب و تورم تاندون های مچ دست.

• صدمات مچ دست (کشیدگی، رگ به رگ شدن،دررفتگی، شکستگی(

• تغییرات هورمونی یا متابولیک (بارداری، یائسگی، عدمتعادل تیروئید(

•تجمع مایعات.

•دیابت.

• داروها (مانند استروئیدها یا شیمی درمانی)

• آرتریت دژنراتیو وآرتریت روماتوئید.

علائم و نشانه ها

CTS معمولاً به تدریج شروع می شود. بسیاری از افرادگزارش می دهند که با بی حسی، سوزن سوزن شدن یاسوزش در انگشتان شست، اشاره و میانی خود از خواببیدار می شوند. گاهی اوقات انگشت حلقه تحت تأثیر قرارمی گیرد. بسیاری از مردم احساس می‌کنند که بایددست‌های خود را تکان دهند تا علائم خود را کاهش دهند.

با بدتر شدن وضعیت، علائم در طول روز بیشتر قابل توجهمی شوند. علائم اغلب در موارد زیر بدتر می شوند :

• گرفتن اجسام سنگین.

• استفاده از کامپیوتر.

• در دست گرفتن تلفن همراه.

• گرفتن هر چیزی برای مدت طولانی.

اگر فشار روی عصب ادامه یابد، ممکن است ضعف دستو بی‌حسی به طور مداوم تری رخ دهد. ممکن است متوجهشوید که اشیا را به طور غیرمنتظره ای رها می کنید.

چگونه تشخیص داده می شود؟

نوار عصب و عضله دقیق ترین روش تشخیص بیماری است.ولی چندین آزمایش ممکن است برای کمک بهتشخیص یا رد CTS استفاده شود، از جمله:

• معاینه گردن، شانه و بازو و ساعد تا انگشتان برای ردسایر شرایط.

• تست گرفتن قدرت گرفتن انگشتان و شست شما.

• تست های حسی.

• تست های دامنه حرکتی مچ دست و دست.

• تست فلکشن مچ دست (فالن). پزشک از شما می خواهدکه پشت دستان خود را به مدت یک دقیقه به هم فشاردهید. سوزن سوزن شدن یا بی حسی در انگشتان شماکه در عرض 60 ثانیه رخ می دهد ممکن است نشان دهندهCTS باشد.