دکتر بابک محمودیان متخصص طب فیزیکی و توانبخشی

دکتر بابک محمودیان مقالات پزشکی فیزیوتراپی برای شکستگی های پروگزیمال بازو

فیزیوتراپی برای شکستگی های پروگزیمال بازو

شکستگی پروگزیمال بازو یک آسیب جدی به استخوانبازو در مفصل شانه است. این نوع شکستگی 5 تا 6 درصد از کل شکستگی ها را در بزرگسالان تشکیل میدهد. این آسیب اغلب در افراد بالای 65 سال رخ می دهد. این آسیب برای حفظ عملکرد شانه نیاز به درمان فوریدارد. بسته به محل و نوع شکستگی ممکن است نیاز بهجراحی باشد. فیزیوتراپی برای بازیابی ایمن عملکرد شانهضروری است، خواه جراحی لازم باشد یا خیر.

شکستگی پروگزیمال بازو چیست؟

استخوان بازو(هومروس) استخوان بلندی است که بینشانه و آرنج قرار دارد. انتهای پروگزیمال یا بالا بخشی ازمفصل شانه است. شکستگی پروگزیمال بازو به دلیلنزدیکی آن به سایر ساختارهای ضروری از جمله مواردزیر نگران کننده است:

عضلات روتاتور کاف (قوس چرخاننده)

شبکه بازویی (شبکه ای از اعصاب گردن که بازو راعصب دهی می کند).

شریان ها و وریدهای اصلی بازو.

شکستگی های پروگزیمال بازو معمولاً در نتیجه یک ضربهاتفاق می افتد، مانند موارد زیر:

در جایی که شخص مستقیماً روی شانه فرود می آید یا سقوط می کند.

برخورد شدید.

تصادف ماشین.

وضعیت بازو و بدن در زمان آسیب نحوه شکستگیاستخوان را تعیین می کند. درافراد مبتلا به پوکیاستخوان (تراکم استخوان کم) خطر شکستگی افزایشمی یابد. با این حال، شکستگی استخوان ممکن است درهر سنی اتفاق بیفتد.

چه حسی وجود دارد؟

ممکن است بلافاصله پس از شکستگی استخوان بازو،علائم زیر را تجربه کنید:

درد.

تورم.

کبودی.

محدودیت شدید حرکت شانه.

بی حسی و گزگز در بازو، ساعد یا دست.

تغییر شکل (ظاهر غیر معمول) بالای بازو.

چگونه تشخیص داده می شود؟

شکستگی های پروگزیمال بازو با معاینه فیزیکی و عکسبرداری با اشعه ایکس تشخیص داده می شود. پزشکشما ممکن است دستور MRI یا سی تی اسکن را بدهدتا ببیند آیا ساختارهای اضافی نیز آسیب دیده اند یاخیر.

به طور کلی دو نوع شکستگی در ناحیه پروگزیمال بازووجود دارد. آنها عبارتند از:

بدون جابجایی. تکه های استخوان در محلشکستگی جدا می شوند اما از موقعیت خارج نمی شوند. این نوع شکستگی ممکن است نیازی به جراحی نداشتهباشد.

با جابجایی. تکه های استخوان در محل شکستگیجدا شده و از موقعیت خود خارج می شوند. این نوعشکستگی معمولاً نیاز به جراحی دارد.

جراحی شامل تنظیم مجدد و ثابت کردن بخش هایاستخوان شکسته با استفاده از پیچ، صفحه یا میله است. اگر آسیب شدیدتری به مفصل شانه شما وارد شده باشد،جراح ممکن است روش پیشرفته تری را انجام دهد. اگرنیاز به جراحی داشته باشید، جراح پرونده شما را بررسیکرده و در مورد طرح جراحی با شما صحبت خواهد کرد.

چگونه یک فیزیوتراپیست می تواند کمک کند؟

فیزیوتراپی پس از شکستگی پروگزیمال بازو برایبازگرداندن عملکرد مناسب شانه و بازو بسیار مهم است. اگر جراحی داشته باشید، احتمالاً یک تا چهار هفته پساز جراحی فیزیوتراپی را شروع خواهید کرد. زمان برنامهفیزیوتراپی شما به نوع جراحی شما بستگی دارد.

اگر عمل جراحی انجام ندهید، پزشک و فیزیوتراپ شماهمکاری خواهند کرد تا تعیین کنند که چه زمانی بایدفیزیوتراپی را شروع کنید. زمان بندی بر اساس علائمشما و نحوه بهبود استخوان شما خواهد بود.

پس از شکستگی، حرکت شما محدود می شود تا زمانلازم برای بهبود استخوان شما فراهم شود. در این مدت،اکثر افراد قدرت و دامنه حرکتی خود را از دست می دهند.آنها همچنین اغلب الگوهای حرکتی متفاوتی را ایجاد میکنند که ناشی از محدودیت های ناشی از آسیب آنهااست.

اهداف فیزیوتراپی عبارتند از:

کاهش درد.

بهبود حرکت، قدرت، انعطاف پذیری و استقامت.

به شما کمک می کند تا به انجام کارهایی که نیاز داریدیا دوست دارید انجام دهید، بازگردید.

فیزیوتراپ شما یک برنامه درمانی شخصی طراحی میکند که ممکن است شامل موارد زیر باشد:

تمرینات دامنه حرکتی. به دلیل محدودیت حرکت بهدنبال شکستگی پروگزیمال بازو، ممکن است دامنهحرکتی شانه خود را از دست بدهید. این می تواند منجربه سفتی مفصل شانه شود. فیزیوتراپیست شما حرکتشانه شما را در مقایسه با بازوی آسیب دیده و دامنهحرکتی مورد انتظار شما ارزیابی می کند. آنها شما را ازطریق تمرینات تجویز شده برای بازگرداندن عملکرد شانهراهنمایی می کنند.

تمرینات تقویتی. ماهیچه های اطراف شانه در طولزمان لازم برای بهبود استخوان ضعیف می شوند. هنگامیکه استخوان به اندازه کافی بهبود یافت، بازیابی قدرتتمام عضلات شانه و بالای کمر بسیار مهم است. این کاراز مفصل شانه محافظت می کند و به آن اجازه می دهدبه طور موثر حرکت کند. بازیابی قدرت عضلانی پس ازشکستگی می تواند هفته ها تا ماه ها طول بکشد. فیزیوتراپیست شما برنامه تقویتی ایمن و جامع ایجادخواهد کرد. این شامل تمرینات زیادی برای کمک بهبازیابی قدرت در هر یک از این عضلات مهم است.

درمان دستی. فیزیوتراپیست شما ممکن است درماندستی را برای حرکت دادن آرام مفصل شانه و عضلاتاطراف ارائه دهد. این درمان به بازیابی حرکاتی که ممکناست انجام آنها به تنهایی دشوار باشد، کمک می کند. همچنین می‌تواند عملکرد و انعطاف‌پذیری شانه را بهبودبخشد، بنابراین می‌توانید تمرین‌هایی را برای تقویتعضلات پشت شروع کنید.

فیزیوتراپیست شما ممکن است درمان هایی مانند یخ وگرما را برای کمک به مدیریت درد و کاهش تورم توصیهکند.

آموزش عملکردی. فیزیوتراپیست ها در ارزیابی کیفیتحرکت، به ویژه برای فعالیت های خاصی که برای زندگیشما مهم هستند، متخصص هستند. الگوهای حرکتینامناسبی که ممکن است پس از شکستگی ایجاد شود،در صورت عدم توجه می تواند منجر به آسیب های دیگرشود. فیزیوتراپیست شما می تواند هر گونه حرکات معیوبرا برای کمک به شما در استفاده مجدد از شانه و حفظحرکات بدون درد اشاره و اصلاح کند.

آیا می توان از این آسیب یا وضعیت پیشگیریکرد؟

شما نمی توانید مستقیماً از رویدادهای تروماتیکغیرمنتظره ای که باعث شکستگی می شوند جلوگیریکنید. با این حال، می توانید اقدامات احتیاطی خاصی رابرای کاهش خطر آسیب انجام دهید. مثلا:

برای افراد مسن یا افرادی که مشکلات تعادلی شناختهشده دارند، عوامل خطر سقوط را در خانه حذف کنید،مانند فرش های نامناسب. از نرده ها، وسایل کمکی وکفش مناسب استفاده کنید. فعالیت بدنی منظم که شاملتمرینات تعادلی است می تواند خطر افتادن شما راکاهش دهد.

ورزشکارانی که در ورزش های تماسی شرکت می کنندباید همیشه از تجهیزات حفاظتی مناسب برای ورزشخاص خود استفاده کنند.

افراد مبتلا به پوکی استخوان باید اطمینان حاصل کنندکه ویتامین ها و مواد معدنی مناسب مانند کلسیم وویتامین D را برای سلامت استخوان دریافت می کنند.

در مورد تجربه فیزیوتراپیست در کمک به افراد مبتلا بهشکستگی های پروگزیمال استخوان بازو هنگام قرارملاقات بپرسید.

آماده باشید که چگونگی آسیب و علائم خود را باجزئیات تا حد امکان شرح دهید.

Leave a Reply

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Related Post

استئوآرتریت ستون فقراتاستئوآرتریت ستون فقرات

آرتروز ستون فقرات چیست؟

استئوآرتریت (OA) یک بیماری تخریبی مفصلی است کهمعمولا افراد سالمند را تحت تاثیر قرار می دهد. اینبیماری در اثر تخریب غضروف ایجاد می شود. غضروف یک بافت صاف و الاستیکی است که از مفاصل محافظتمی کند و لغزندگی لازم برای عملکرد طبیعی مفصل رافراهم می کند.

استئوآرتریت می تواند مفاصل مختلف بدن را تحت تاثیرقرار دهد، مانند مفاصل:

دست ها

زانو

لگن

ستون فقرات

استئوآرتریت ستون فقرات به طور خاص بر مفاصلفاست، غضروف بین استخوان های تشکیل دهنده ستونفقرات و رباط های ستون فقرات تأثیر می گذارد.

با افزایش سن، غضروف پوشاننده مفاصل فاست بهآرامی از بین می رود. دیسک های بین مهره های شما دردرجه اول از آب ساخته شده اند. این دیسک‌ها می‌توانندبا افزایش سن کم آب شوند. این امر می‌تواند باعث باریکشدن دیسک‌های ستون فقرات شما و افزایش فشار برروی مفاصل فاست شود.

علائم استئوآرتریت ستون فقرات چیست؟

آرتروز ستون فقرات علائم مختلفی ایجاد می کند. شایعترین آن کمردرد است. درد اغلب در قسمت پایین کمرشروع می شود. در مراحل اولیه بیماری، ممکن است فقطصبح ها به دلیل ساعت ها عدم تحرک درد داشته باشید. از آنجایی که این یک بیماری پیشرونده است، علائممعمولاً با گذشت زمان بدتر می شوند. سایر علائم آرتروزستون فقرات عبارتند از:

حساسیت مفاصل

سفتی مفصل

محدوده حرکت محدود

ضعف یا بی حسی در پاها یا بازوها، سوزن سوزنشدن در پاها

کمردرد ناشی از استئوآرتریت ستون فقرات اغلب هنگامنشستن یا ایستادن بدتر می شود. معمولاً هنگام درازکشیدن بهبود می یابد. برخی از افرادی که آرتروز ستونفقرات دارند هیچ علامتی ندارند.

علت استئوآرتریت ستون فقرات چیست؟

استئوآرتریت ناشی از تخریب آهسته غضروف اطرافمفاصل در قسمت پایین کمر است. علت دقیق این بیماریناشناخته است، اما برخی از افراد در معرض خطربیشتری برای ابتلا به این بیماری هستند. این شاملافرادی می شود که ضربه به ستون فقرات را تجربه کردهاند.

تجربه آسیب در سنین پایین تر می تواند باعث شود کهغضروف شما خیلی سریعتر از بین برود. چاقی همچنینمی تواند در استئوآرتریت ستون فقرات نقش داشته باشدزیرا وزن اضافی بدن فشار بیشتری را بر مفاصل ستونفقرات وارد می کند. سایر عوامل خطر عبارتند از:

افزایش سن

زن بودن

سابقه خانوادگی آرتروز

کار در شغلی که فشار مکرر دارد

مفاصل یا غضروف معیوب در بدو تولد

نحوه تشخیص استئوآرتریت ستون فقرات

قبل از تشخیص استئوآرتریت ستون فقرات، پزشک ممکناست در مورد سابقه خانوادگی بیماری شما بپرسد و یکمعاینه فیزیکی برای بررسی حساسیت، دامنه حرکتیمحدود و تورم در پشت شما انجام دهد. در مورد علائمدیگری که ممکن است داشته باشید، مانند بی حسی یاضعف، به پزشک خود بگویید.

آزمایشات تصویربرداری معمولاً برای تشخیصاستئوآرتریت ستون فقرات استفاده می شود. اینآزمایش‌ها می‌توانند آسیب‌های استخوانی، خارهایاستخوانی و از بین رفتن غضروف مفاصل را بررسی کنند. پزشک شما ممکن است عکسبرداری با اشعه ایکس یاMRI را تجویز کند که تصویری دقیق از ستون فقراتشما ایجاد می کند.

از آنجایی که آرتروز ستون فقرات علائمی مشابه سایربیماری ها دارد، پزشک ممکن است برای رد سایر بیماریها آزمایش خون انجام دهد.

برخی از پزشکان تجزیه و تحلیل مایع مفصلی را تجویزمی کنند. در این روش، پزشک یک سوزن را در مفصلآسیب دیده وارد می کند تا نمونه مایع را جمع آوری کند. این آزمایش می تواند تعیین کند که آیا علائم ناشی ازاستئوآرتریت، نقرس یا عفونت است.

راهنمای فیزیوتراپی برای بیماری انسداد مزمن ریهراهنمای فیزیوتراپی برای بیماری انسداد مزمن ریه

بیماری انسدادی مزمن ریه باعث مشکلات تنفسی و منجربه سایر مشکلات سیستمیک می شود COPD دهمینبیماری شایع در سراسر جهان است. تخمین زده می شودکه تا سال     2050 COPD احتمالا پنجمین علت مرگ ومیر در جهان خواهد بود. اگرچه COPD در گذشته در بینمردان شایع‌تر بود، اما اکنون زنان را تقریباً به هماناندازه در کشورهای توسعه یافته تحت تأثیر قرار می‌دهد.

فیزیوتراپیست ها می توانند با تیم توانبخشی ریوی شمایا به صورت جداگانه با شما همکاری کنند تا به بهبودموارد زیر کمک کنند:

ظرفیت ورزش شما.

قدرت کلی شما.

سلامتی شما.

بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) چیست؟

در بیماری مزمن انسدادی ریه، راه های هوایی در ریههای شما شکل طبیعی و قابلیت ارتجاعی خود را از دستمی دهند و می توانند ملتهب شوند. نتیجه این است که راههای هوایی در حرکت هوا به داخل و خارج از ریه هاکارایی کمتری دارند. عوامل خطر اولیه برای ایجادCOPD عبارتند از:

سیگار کشیدن.

استنشاق مواد سمی.

آلاینده های داخلی و خارجی.

تعاملات ژنتیکی ومحیطی.

آسیب تنفسی به ریه های در حال رشد در مراحل قبل ازتولد یا اوایل دوران کودکی زندگی.

تحقیقات فعلی نشان می دهد که COPD دیگر به عنوانبیماری افراد سیگارییاافراد مسندر نظر گرفتهنمی شود.

رایج ترین انواع COPD عبارتند از:

برونشیت مزمنالتهاب مزمن راه های هوایی با اندازهمتوسط ​​یابرونشی هادر ریه ها، که باعث سرفه مداوممی شود که حداقل 3 ماه در سال، در 2 سال متوالی، خلطو مخاط تولید می کند.

آمفیزموضعیتی که در آن کیسه های هوایی کوچک درریه ها به نامآلوئولآسیب می بینند. بدن به سختیتمام اکسیژن مورد نیاز خود را دریافت می کند و در نتیجهباعث تنگی نفس و سرفه مزمن می شود.

COPD علاوه بر ایجاد مشکل در تنفس، باعث سرفه،تولید خلط و سایر علائم می شود. این بیماری می تواندکل بدن را تحت تاثیر قرار دهد و منجر به موارد زیر شود:

ضعف در بازوها و پاها.

مشکلات تعادل و افزایش خطر سقوط.

مشکلات تغذیه ای (کاهش یا افزایش وزن(

افراد مبتلا به COPD احتمالاً دارای سایر مشکلاتسلامتی هستند که می تواند همزمان رخ دهد یا مرتبط باCOPD باشد، مانند:

کاهش خون رسانی به قلب (بیماری ایسکمیک قلبی(

فشار خون بالا

افسردگی.

سرطان ریه.

پوکی استخوان.

دیابت.

نارسایی احتقانی قلب.

بیماری عروق کرونر.

فیبریلاسیون دهلیزی.

آسم.

با گذشت زمان، COPD به دلیل افزایش تنگی نفس و ازدست دادن قدرت عضلانی منجر به کاهش تدریجیعملکرد فیزیکی می شود. 4 مرحله COPD وجود داردخفیف، متوسط، شدید و بسیار شدیدبر اساساندازه‌گیری مقدار یا جریان هوا هنگام دم و بازدم. افرادمبتلا به COPD ممکن است نیاز به مصرف دارو داشتهباشند یا ممکن است به اکسیژن مکمل نیاز داشته باشند.

پزشک شما یک ارزیابی انجام می دهد که شامل مواردزیر است:

مروری بر سابقه شما، از جمله سابقه سیگار کشیدن،قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی سمی یا گرد و غبار،سابقه پزشکی شما، و هرگونه بستری شدن در بیمارستانمرتبط با مشکلات تنفسی شما.

مروری بر داروهای شما.

ارزیابی اینکه چه چیزی علائم شما را بدتر می کند و چهچیزی آنها را تسکین می دهد.

بررسی نتایج تست عملکرد ریه که ممکن است توسطپزشک ریه انجام شده باشد.

تست قدرت عضلانی بازوها، پاها و عضلات مرکزی شما.

تست های پیاده روی برای اندازه گیری ظرفیت ورزشیشما.

تست تعادل و خطر افتادن شما.

نشان داده شده است که توانبخشی ریوی، از جمله تمرینورزشی به مدت حداقل 4 هفته، تنگی نفس، کیفیت زندگیو راهکارهای مقابله با COPD را بهبود می بخشد. فیزیوتراپ شما به عنوان یکی از اعضای مهم تیم مراقبتهای بهداشتی شما خدمت می کند و برای طراحی برنامهای که اهداف شما را برای درمان در نظر می گیرد، ازنزدیک با شما همکاری خواهد کرد. هدف کلیفیزیوتراپیست شما این است که به شما کمک کند به انجاموظایف خود در خانه، محل کار و جامعه ادامه دهید.

توانایی خود را برای فعال بودن افزایش دهید

فیزیوتراپ شما تمرینات خاصی را طراحی خواهد کرد کهعضلاتی را که در راه رفتن استفاده می کنید و عضلاتبازوهای شما را تمرین می دهد، بنابراین می توانیدظرفیت هوازی خود را افزایش دهید و تنگی نفس خود راکاهش دهید. همچنین می توانید از تجهیزاتی ماننددوچرخه ثابت، تردمیل یا استپر خوابیده برای بهبوداستقامت قلبی وعروقی استفاده کنید.

تحقیقات نشان داده است که تمرینات قدرتی در افرادمبتلا به COPD متوسط ​​تا شدید باعث افزایش تودهعضلانی و قدرت کلی می شود. فیزیوتراپ شما تمریناتتقویتی برای بازوها و پاهای شما با استفاده از نوارهایمقاومتی، وزنه ها و توپ های پزشکی وزنه دار ارائه میدهد.

تنفس خود را در طول فعالیت بهبود ببخشید

افراد مبتلا به COPD اغلب دچار تنگی نفس و کاهشقدرت درعضلات دمیخود (عضلات مورد استفادهبرای تنفس) می شوند. فیزیوتراپیست شما می تواند درتمرین عضلات دمی به شما کمک کند، که نشان داده شدهاست به کاهش تنگی نفس و افزایش ظرفیت ورزش کمکمی کند. فیزیوتراپ شما می تواند به شما در مورد تنفسبا لب و دیافراگم آموزش دهد که می تواند به کارآمدترکردن هر تنفس کمک کند و به کاهش تنگی نفس در طولفعالیت های بدنی شما کمک کند.

تعادل خود را بهبود ببخشید

کاهش عملکرد و تحرک که در افراد مبتلا به COPD رخمی دهد، می تواند باعث مشکلات تعادل و خطر افتادنشود. افرادی که به اکسیژن مکمل نیاز دارند می توانند درمعرض خطر بیشتری برای زمین خوردن باشند. اگر تستتعادل نشان می‌دهد که شما در معرض خطر افتادنهستید، فیزیوتراپ شما می‌تواند با طراحی تمرین‌هایی باهدف بهبود تعادل شما کمک کند و به شما کمک کند کهروی پاهای خود ثابت‌تر شوید.

آیا می توان از این آسیب یا وضعیت پیشگیریکرد؟

یکی از مهم‌ترین راه‌های پیشگیری از COPD، ترکسیگار است، که همچنین می‌تواند شروع COPD را بهتاخیر بیاندازد یا بدتر شدن مشکل تنفسی را به تاخیربیندازد. اگر سیگاری هستید که سرفه یا تنگی نفس داریداما آزمایش‌های تنفسی هنوز کاهش عملکرد ریه را نشاننمی‌دهد، اگر اکنون سیگار را ترک کنید، ممکن استبتوانید از ایجاد COPD جلوگیری کنید.

اگر قبلاً مبتلا به COPD شده اید، فیزیوتراپیست می‌تواندشما را راهنمایی کند تا روند پیشرفت را کاهش دهد. پساز اتمام درمان فیزیوتراپی، درمانگر به شما نشان میدهد که چگونه در خانه یا در مرکز ورزشی برنامه ورزشیخود را ادامه دهید. ورزش منظم که پس از توانبخشیریوی برای COPD ادامه می یابد، به افزایش کیفیتزندگی و کاهش تنگی نفس در طول فعالیت های روزمرهکمک می کند. مشخص شده است که بیمارانی که پس ازتکمیل یک برنامه توانبخشی ریوی به ورزش ادامه میدهند، دستاوردهایی را که به دست آمده بود حفظ کردند،در حالی که آنهایی که برنامه تمرینی خود را متوقفکردند، کاهش شدیدی در استقامت ورزش و عملکردفیزیکی داشتند.

هنگامی که COPD با وزن بیش از حد بدن همراه باشد،تنفس می تواند دشوارتر شود. وزن بیش از حد همچنینمی تواند توانایی ورزش را مهار کند و کیفیت کلی زندگیرا کاهش دهد. فیزیوتراپ شما می تواند به شما کمک کندوزن خود را مدیریت کنید یا با طراحی یک برنامه ورزشیکه به طور خاص برای توانایی های فعلی شما هدفگذاری شده است، از افزایش وزن غیر ضروری جلوگیریکنید. فیزیوتراپ شما همچنین می تواند شما را به یکمتخصص تغذیه برای کمک به تغذیه مناسب برای حمایتاز یک سبک زندگی سالم ارجاع دهد.

فیزیوتراپی برای شکستگی مچ پافیزیوتراپی برای شکستگی مچ پا

شکستگی مچ پا زمانی اتفاق می افتد که استخوان یک یاهر دو طرف مچ پا به طور جزئی یا کامل شکسته شود. بیشتر شکستگی های مچ پا در اثر زمین خوردن، پرش،ورزش یا ضربه ایجاد می شود. در مردان، بیشترشکستگی‌های مچ پا در سنین 10 تا 19 سالگی اتفاقمی‌افتد. زنان به طور کلی در تمام گروه‌های سنی دیگر،شکستگی مچ پا را بیشتر تجربه می‌کنند. انواع شکستگیممکن است از ساده تا پیچیده متفاوت باشد. آنها ممکناست شامل یک، دو یا سه ناحیه شکستگی باشند. ضروری است که پس از آسیب دیدگی مچ پا ،ارزیابیبعمل آید تا مشخص شود آیا شکستگی دارید یا خیر. فیزیوتراپیست ها نقش مهمی در کمک به بهبودی افراد ازشکستگی مچ پا دارند. آنها می توانند به شما کمک کنندتا به ایمن ترین و سریع ترین راه ممکن به فعالیت هایعادی خود بازگردید.

شکستگی مچ پا چیست؟

شکستگی مچ پا زمانی است که استخوان در یک یا هر دوطرف مفصل مچ پا، به طور کامل یا جزئی بشکند. چندیننوع شکستگی مچ پا بر اساس تعداد استخوان هایشکسته شده وجود دارد. آن ها هستند:

شکستگی قوزک خارجی. فقط نازک نی (استخوانبیرونی مچ پا) می شکند.

شکستگی قوزک داخلی. فقط استخوان درشت نی(استخوان داخلی مچ پا) می شکند.

شکستگی دو قوزک. دو استخوان می شکند: نازک نی ودرشت نی.

شکستگی سه قوزک. شکستگی در سه محل رخ میدهد: نازک نی، درشت نی، و قوزک خلفی (واقع در پشتدرشت نی)

شدت شکستگی ها بر اساس موارد زیر اندازه گیری میشود:

جابجا نشده: تکه های استخوان شکسته به صورتردیفی باقی می مانند.

جابجا شده: دو قسمت استخوان شکسته در یک راستاقرار نمی گیرند.

خرد شده: استخوان یا استخوان‌ها خرد می‌شوند یاتکه‌های کوچک استخوان می‌شکنند.

شکستگی پیچیده: آسیب شدیدی به بافت نرم اطرافاستخوانهای شکسته وارد شده است.

شکستگی مرکب: قطعات شکستگی پوست را سوراخمی کند.

هنگامی که یک شکستگی شامل چندین استخوانشکسته، می شود، یا استخوان ها در یک ردیف قرار نمیگیرند، شکستگی ناپایدار است و نیاز به درمان فوریدارد. همچنین خطر ابتلا به عفونت برای افراد دارایشکستگی مرکب بیشتر است.

علائم و نشانه ها

افرادی که مچ پای آنها می‌شکند ممکن است موارد زیر راتجربه کنند:

درد شدید و فوری پس از آسیب پیچشی یا افتادن.

صدایپاپیااسنپدر زمان آسیب ،احساس یاشنیده می شود.

تورم، کبودی، حساسیت، یا درد در مچ پا یا ساق پا.

برآمدگی یا تغییر شکل قابل مشاهده در مچ پا یا ساقپا.

مشکل یا ناتوانی در تحمل وزن روی مچ پا.

دردی که با فعالیت افزایش می یابد و با استراحت بهبودمی یابد.

ناتوانی در پوشیدن کفش به دلیل تورم و درد.

چگونه تشخیص داده می شود؟

شکستگی مچ پا با استفاده از اشعه ایکس و معاینهفیزیکی تشخیص داده می شود.

اگر ابتدا به فیزیوتراپیست مراجعه کنید، ارزیابی کامل راانجام خواهد داد. این شامل سوالاتی در مورد سابقهپزشکی شما، نحوه وقوع آسیب و معاینه فیزیکی خواهدبود. فیزیوتراپ شما توانایی شما در راه رفتن و تحمل وزنروی مچ پا آسیب دیده را مشاهده می کند و ناحیه را ازنظر تورم، تغییر شکل و حساسیت بررسی می کند. آنهاهمچنین پا و ساق پای شما را ارزیابی می کنند تا متوجهشوند که آیا سایر نواحی ممکن است آسیب ببینند یا خیر.

اگر به شکستگی مچ پا مشکوک باشید، فیزیوتراپیستشما را به پزشک ، برای عکسبرداری با اشعه ایکسارجاع می دهد. اگر اشعه ایکس شکستگی را نشان داد،برای درمان بیشتر به پزشک ارتوپد، متخصص پا یااورژانس ارجاع داده می‌شوید. بسیار مهم است که آسیبمچ پا توسط فیزیوتراپ یا پزشک شما بلافاصله پس ازآسیب ارزیابی شود تا مشخص شود که آیا شما دچار پیچخوردگی شدید مچ پا هستید یا شکستگی استخوان.

اگر استخوان پوست را سوراخ کرد، بلافاصله به اورژانسبیمارستان مراجعه کنید.

چگونه یک فیزیوتراپیست می تواند کمک کند؟

هنگامی که شکستگی مچ پا نیاز به بی‌حرکتی با استفادهاز گچ گیری یا آتل دارد، مفاصل شما ممکن است دچارسفتی شوند. همچنین گاهی اوقات برای ترمیم شکستگینیاز به جراحی است. چه جراحی داشته باشید یا نه، یکفیزیوتراپ می تواند به بازیابی حرکت مناسب و انعطافپذیری مفصل پس از باز کردن گچ کمک کند. فیزیوتراپیهمچنین می تواند به شما کمک کند تا با خیال راحت قدرتعضلات را در مچ پایی که در طول گچ گیری از آناستفاده نکرده اید بازیابی کنید.

قبل از جراحی

اگر شکستگی مچ پا دارید، درمان به تعداد استخوان هایشکسته و اینکه آیا شما یک شکستگی ساده، پیچیده یامرکب دارید بستگی دارد. درمان اولیه شامل تنظیم مجددو تثبیت استخوان ها توسط پزشک، اغلب با گچ است. ایندرمان در اورژانس بیمارستان یا در صورت نیاز باجراحی انجام می شود.

اگر به جراحی نیاز دارید، ممکن است قبل از جراحی بهفیزیوتراپیست مراجعه کنید که:

مراقبت از آسیب حاد را به شما آموزش دهد.

مچ پای خود را با پیچاندن آن با باند کشی یا استفادهاز رکاب برای محدود کردن حرکت و کنترل تورم، بیحرکت کنید.

برای کاهش درد و تورم از یخ استفاده کنید.

به شما آموزش دهد که مچ پا آسیب دیده را بالا نگهدارید تا تورم کنترل شود.

به شما آموزش دهد که بدون وارد کردن وزن بر روی مچپای آسیب دیده، با استفاده از عصا یا واکر راه بروید.

توصیه به مراقبت بیشتر توسط پزشک ارتوپد یا بخشاورژانس.

بعد از جراحی

اگر شکستگی مچ پای شما نیاز به جراحی داشته باشد،پزشک آن را قالب گیری می کند یا یک چکمه شکستگیبرای تثبیت آن پس از جراحی در اختیار شما قرار میدهد. یک فیزیوتراپیست به محض اینکه از نظر پزشکی بهثبات رسیدید پیش شما مراجعه می کند. آنها به شما کمکمی کنند روی تخت بنشینید، بلند شوید وازرختخوابخارج شوید و سپس تعادل خود را حفظ کنید تا روی پایآسیب ندیده خود بایستید. جراح دستورالعمل‌هایی را ارائهمی‌دهد که ممکن است به شما اجازه داده شود که به مدتشش تا ۱۰ هفته هیچ وزنی روی مچ پای درگیر وارد نکنید. فیزیوتراپیست به شما یاد می دهد که چگونه با استفاده ازعصا یا واکر راه بروید و پله ها و محدودیت ها را مدیریتکنید.

هنگامی که اشعه ایکس تایید کرد که شکستگی بهبودیافته است، پزشک گچ یا آتل شما را برمی دارد. فیزیوتراپیست با شما همکاری خواهد کرد تا با خیالراحت به افزایش وزن روی مچ پای آسیب دیده بپردازید. آنها درمان را آغاز می کنند تا به شما کمک کنند تا قدرت،دامنه حرکتی، تعادل و مهارت های ورزشی خود را بهدست آورید تا بتوانید به فعالیت های عادی خود بازگردید.

اگر نیازی به جراحی ندارید

فیزیوتراپیست می تواند به درمان شکستگی مچ پا پس ازترمیم توسط پزشک کمک کند، که از گچ گیری برای تنظیممجدد استخوان یا چکمه استفاده می کند. هنگامی کهاستخوان بهبود یافت، یک فیزیوتراپ می تواند به شماکمک کند تا قدرت، دامنه حرکتی، تعادل و مهارت هایورزشی خود را به دست آورید.

در حالی که مچ پای شما در گچ است و نمی توانید وزنآن را تحمل کنید، فیزیوتراپ شما می تواند به شما یاددهد که چگونه با عصا یا واکر راه بروید. آنها به شما یادمی دهند که چگونه از رختخواب و ماشین خود داخل وخارج شوید و از پله ها استفاده کنید. فیزیوتراپ شماتجهیزاتی را در اختیار شما قرار می دهد که به بهترینوجه با نیازهای شما مطابقت دارد.

وقتی اشعه ایکس نشان داد که استخوان شما به اندازهکافی بهبود یافته است، پزشک گچ یا آتل شما را برمیدارد. سپس شروع به تحمل وزن روی پای آسیب دیده میکنید و درمان فیزیوتراپی خود را ادامه می دهید یا شروعمی کنید.

برنامه درمانی شما ممکن است شامل موارد زیر باشد:

آموزش بیمار. فیزیوتراپیست شما را در موردشکستگی مچ پا آموزش می دهد تا به شما در تصمیمگیری کمک کند. آنها تغییراتی در نوع و مقدار تمریناتیکه انجام می دهید، فعالیت های ورزشی و عملکردهایروزمره شما را پیشنهاد می کنند. آنها همچنین به شماآموزش می دهند که چگونه یک برنامه ورزشی شخصی راانجام دهید تا از بازگشت بدون درد به فعالیت های موردنظر خود اطمینان حاصل کنید.

مدیریت درد. فیزیوتراپیست شما برنامه ای برای درماندرد شما طراحی می کند که می تواند شامل گذاشتن یخدر ناحیه آسیب دیده باشد. آنها همچنین ممکن استاصلاح برخی از فعالیت هایی که باعث درد می شوند راتوصیه کنند.

آموزش راه رفتن. فیزیوتراپ شما به شما کمک می کندتا مقداری از وزن خود را بر اساس سطح بهبودی خودروی پای آسیب دیده قرار دهید. طبق زمان بندی که پزشکشما توصیه می کند، آنها به شما کمک می کنند تا باخیال راحت و به تدریج پیشرفت کنید تا وزن کامل را رویمچ پای آسیب دیده خود تحمل کنید.فیزیوتراپ شمادستورالعمل ها و تمرینات خاصی را برای بازیابی الگویراه رفتن طبیعی ارائه می دهد. آنها بر نحوه حرکت پا و مچپا و زمان گام های شما تمرکز خواهند کرد. ممکن استاز شما بخواهند روی تردمیل با سرعت کم، روی زمینهموار و روی پله تمرین کنید.

کاهش تورم. تورم بعد از شکستگی مچ پا شایع است. درمان برای کاهش تورم ممکن است شامل ماساژ ملایمباشد. فیزیوتراپیست شما همچنین ممکن است روشصحیح استفاده از بانداژ فشاری، اعمال یخ یا حرارت وبالا بردن مچ پای آسیب دیده را در هنگام استراحتتوصیه و به شما آموزش دهد.

تمرین دامنه حرکتی. پس از شکستگی مچ پا، تحرکمچ پا و پا محدود می شود و باعث افزایش فشار در ناحیهشکسته و سایر نواحی می شود. فیزیوتراپیست شماممکن است تکنیک‌های خودکششی را برای کاهش فشار وکمک به بازگرداندن حرکت طبیعی مفاصل اندام تحتانی،از ناحیه لگن تا پای شما راآموزش دهد.

درمان دستی. فیزیوتراپیست شما ممکن است بااستفاده از درمان‌های عملی برای حرکت دادن عضلات ومفاصل (درمان دستی) وضعیت شما را درمان کند. اینتکنیک ها به بهبود حرکت کمک می کند. فیزیوتراپ شماهمچنین ممکن است از درمان دستی برای هدایت منطقهآسیب دیده به سمت الگوی حرکتی کمتر استرس زااستفاده کند. فیزیوتراپ شما همچنین می تواند در برابرحرکات خاص مقاومت اعمال کند تا قدرتی که ممکن استمحدود باشد را بهبود بخشد.

تقویت عضلات. ضعف یا عدم تعادل عضلانی میتواند پس از بی حرکتی و عدم اعمال وزن روی پا ایجادشود. اینها می توانند به از دست دادن عملکرد و ادامهعلائم کمک کنند. بر اساس شدت علائم شما،فیزیوتراپیست شما یک برنامه مقاومتی ایمن، شخصی وپیشرونده را برای شما طراحی خواهد کرد. می توانید باانجام تمرینات تقویتی در حال دراز کشیده ،درمان را درخانه روی تخت یا زمین شروع کنید. سپس می توانیدتمرینات را در حالت ایستاده انجام دهید. فیزیوتراپ شمابر اساس سن و شرایط بدنی شما ورزش های مناسب رابرای شما انتخاب می کند.

آموزش عملکردی. هنگامی که درد، قدرت و حرکتشما بهبود یافت، باید با خیال راحت به فعالیت های سختتر برگردید. یادگیری حرکات ایمن و کنترل شده برای بهحداقل رساندن استرس بر روی مچ پا و پای شما بسیارمهم است. بر اساس ارزیابی حرکتی و اهداف شما،فیزیوتراپ شما مجموعه ای از فعالیت ها را ایجاد می کندتا به شما کمک کند ،یاد بگیرید چگونه بدن خود را بهدرستی و ایمن حرکت دهید.

دستگاه های کمکی. فیزیوتراپیست شما ممکن استاستفاده از وسایل کمکی را برای کمک به بهبودی خودتوصیه کنند، مانند:

. استفاده از عصا یا واکر برای کاهش درد و بهبودتوانایی راه رفتن برای یک دوره خاص، بسته به شدتشکستگی مچ پا.

. قوزک پای خود را برای تثبیت آن در طول ریکاوری اولیهمحکم کنید. فیزیوتراپ شما به شما کمک می کند که یکبریس را ببندید و نحوه استفاده از آن را به شما آموزشدهد.

. بستن مچ پا و پا برای کمک به کاهش تورم. فیزیوتراپیستشما ممکن است تکنیک های بانداژ خاص یا استفاده ازجوراب های فشاری را توصیه کند.

بازگشت به مشارکت کامل در فعالیت های ورزشی و کاریمعمولاً 12 تا 16 هفته پس از شکستگی مچ پا رخ میدهد.

توجه: درمان فیزیوتراپی و زمان بهبودی برای هر فردمتفاوت است. این بستگی به نوع آسیب شما، میزانبهبودی شما و اینکه آیا جراحی کرده اید یا خیر. سن وسلامت جسمانی شما نیز فاکتورهای موثر خواهد بود.

آیا می توان از این آسیب یا وضعیت پیشگیریکرد؟

همه شکستگی های مچ پا قابل پیشگیری نیستند. با اینحال، می توانید اقدامات احتیاطی زیر را برای کاهشخطر آسیب دیدگی مچ پا انجام دهید:

هنگام شرکت در ورزش از وسایل حفاظتی مناسباستفاده کنید.

برای رسیدن به سطح قدرت و آمادگی جسمانی خودتمرین کنید.

کفش های مناسب بپوشید و کفش های ورزشی را بهطور مرتب تعویض کنید.

سطح کافی ویتامین D و کلسیم را حفظ کنید.

عضلات مچ پا را تقویت کنید. فیزیوتراپ شما می تواندیک برنامه تقویتی متناسب با نیازها و اهداف شماطراحی کند.

همچنین می توانید کارهای عملی زیر را برای کاهش خطرافتادن انجام دهید:

موانع و به هم ریختگی را از راهروها و اتاق های خانهخود بردارید.

در مناطقی با نور مناسب کار و بازی کنید.

از چراغ های شبانه در خانه استفاده کنید.

میله های دستگیره را در قسمت های وان و دوش نصبکنید.

به دو طرف راه پله نرده اضافه کنید.

قدرت و تناسب اندام را در طول زندگی خود حفظ کنید.