آسیب کشیدگی عضله همسترینگ زمانی رخ می دهد که1 یا بیشتر از 3 عضله یا تاندون همسترینگ (در پشتران) به طور جزئی یا کامل پاره شود. این یکی ازشایعترین آسیبهای قسمت پایین تنه است، بهویژهورزشکارانی را که در ورزشهایی که شامل دویدن باسرعت بالا هستند، مانند فوتبال، فوتبال یا پیست، تحتتأثیر قرار میدهد. پس از پارگی عضله همسترینگ، فرد 2 تا 6 برابر بیشتر احتمال دارد که دچار آسیب بعدی شود. در بیشتر موارد، آسیبهای فشاری همسترینگ بافیزیوتراپی با موفقیت مدیریت میشوند.
آسیب های همسترینگ چیست؟
گروه عضلات همسترینگ شامل 3 عضله در امتداد پشتران است که لگن را به ساق پا متصل می کند. آنها گروهاصلی عضلانی هستند که مسئول صاف کردن (کشیدن) لگن و خم کردن (خم کردن) زانو هستند. 3 عضله عبارتنداز:
• Semi tendinosus.
• Semimembranosus.
• Biceps femoris.
آناتومی ماهیچه ها شامل شکم عضله ،بخشی که برایحرکت دادن اندام منقبض یا شل می شود، و تاندون،بخشی که شکم عضلانی را به استخوان متصل می کند،می شود. آسیبهای کشیدگی همسترینگ زمانی اتفاقمیافتد که به شکم عضله آسیب وارد شود که ناشی ازنیروی بیش از حد در حین انقباض عضله است. اینمعمولاً در حین دویدن با سرعت بالا،با استارتهایناگهانی یا تغییر جهت، یا زمانی که عضله در اثرفعالیتهایی مانند دوی سرعت با مانع، لگد زدن یا بلندکردن اجسام سنگین کشیده میشود، اتفاق میافتد
عوامل خطر برای آسیب های ناشی از فشارهمسترینگ عبارتند از:
• سابقه آسیب قبلی ناشی از کشیدگی همسترینگ.
• ضعف همسترینگ.
• افزایش سن.
• .انعطاف ضعیف عضلات چهارسر ران و فلکسورهایلگن (سفتی عضلانی)
• گرم کردن ناکافی قبل از فعالیت.
• خستگی عضلانی.
چه حسی دارد؟
هنگامی که فرد دچار آسیب کشیدگی همسترینگ میشود، شروع ناگهانی درد در پشت ران احساس می شود. خیلی سریع اتفاق می افتد و باعث می شود فرد از انجامیک فعالیت دست بکشد. علائم ناشی از یک آسیب خفیفممکن است فقط برای چند روز ادامه داشته باشد. علائمآسیب شدیدتر می تواند هفته ها ادامه داشته باشد. علائمرایج عبارتند از:
• درد ناگهانی و شدید در پشت ران یا در باسن.
• شنیدن صدای “پاپ” یا پارگی در عضله.
• کبودی در چند ساعت یا چند روز پس از آسیب.
• حساسیت به لمس در ناحیه آسیب دیده.
• مشکل در نشستن راحت، بلند کردن پا هنگام درازکشیدن یا صاف کردن زانو.
• مشکل در راه رفتن یا دویدن و در نتیجه لنگیدن.
چگونه تشخیص داده می شود؟
تشخیص آسیب کشیدگی همسترینگ با درک کاملتاریخچه سلامتی و علت آسیب شروع می شود. سوالاتیکه ممکن است پزشک یا فیزیوتراپ شما بپرسد عبارتند از
وقتی برای اولین بار درد را احساس کردید، چه کار میکردید، و آیا احساس صدای پارگی داشتید؟
• الان درد را کجا احساس می کنید؟
• آیا بعد از جراحت متوجه کبودی شدید؟
آیا بلافاصله پس از آسیب نتوانستید فعالیت خود راانجامدهید و از زمان آسیب چگونه عمل کرده اید (مثلاً راه رفتن،خوابیدن، بلند کردن پای خود)؟
• آیا قبلاً آسیب مشابهی داشته اید؟
همچنین یک ارزیابی بالینی انجام می شود که شاملبرخی از آزمایش ها و اقدامات زیر برای تعیین ماهیتآسیب شما می شود :
مشاهده، هرگونه تغییر رنگ یا کبودی.
.ارزیابی درد، برای شناسایی سطح درد فعلی شما، وفعالیت هایی که درد شما را بهتر یا بدتر می کند
.لمس (فشار ملایم با انگشتان)، برای تعیین دقیق محل واندازه ناحیه حساس که به تعیین شدت آسیب کمک میکند
تست دامنه حرکتی، برای مقایسه حرکت پای آسیب دیدهبا پای سالم شما.
تست قدرت عضلانی، برای تعیین قدرت عضلاتهمسترینگ هنگام خم کردن یا صاف کردن زانو و لگن
• تجزیه و تحلیل راه رفتن، برای یادداشت هر گونه لنگیدنیا تغییر در نحوه راه رفتن.
به طور معمول، آسیبهای کشیدگی همسترینگ بسته بهشدت آسیب به عنوان درجه 1و2و3 طبقهبندی میشوند
درجه1: فشار خفیف با حداقل پارگی،معمولاً مانند یکعضله کشیده یا گرفتگی احساس می شود.
درجه 2: فشار متوسط با پارگی جزئی، ممکن است باعثسوزش یا سوزش در پشت ران شود
درجه 3:پارگی شدید و کامل عضلانی،ممکن است منجربه ایجاد یک برآمدگیدر پشت ران شود که در آن عضله پارهشده است
برای آسیبهای درجه 3 به یک پزشک متخصص ارجاعداده می شوید تا میزان آسیب را با استفاده از معاینه دقیق و روشهای تصویر برداری ارزیابی کند. در صورتشکستگی توبروزیته ایسکیال (بخشی از لگن که محل اتصال عضله است) یا پارگی کامل عضله، ممکن استجراحی توصیه شود
چگونه یک فیزیوتراپیست می تواند کمک کند؟
بلافاصله پس از تجربه آسیب کشیدگی همسترینگ، ازیک پزشک یا فیزیوتراپیست کمک بگیرید. قبل از جلسهفیزیوتراپی، می توانید:
با اجتناب از فعالیت های تشدیدکننده، مانند پیاده روی یاورزش، به ناحیه آسیب دیده استراحت دهید. اگر مشکلقابل توجهی در راه رفتن دارید، ممکن است به عصا نیازداشته باشید. به ناحیه آسیب دیده بیش از حد فشار واردنکنید
• یخ را 3 تا 4 بار در روز به مدت 15 تا 20 دقیقه (با قراردادن حوله بین پوست و یخ) روی ناحیه آسیب دیده قراردهید.
فیزیوتراپیست شما یک برنامه درمانی فردی را طراحیخواهد کرد که به ماهیت دقیق آسیب و اهداف شمااختصاص دارد. درمان شما ممکن است شامل موارد زیرباشد:
درمان دستی. فیزیوتراپیست ها در درمان دستی آموزشدیده اند تا به آرامی عضلات و مفاصل را حرکت دهند وآنها را دستکاری کنند تا حرکت، انعطاف پذیری و قدرترا بهبود بخشند. فیزیوتراپ شما ممکن است به آرامیناحیه آسیب دیده را ماساژ داده و حرکت دهد تا بهبودیابد. این تکنیک ها می توانند مناطقی را هدف قرار دهندکه درمان به تنهایی دشوار است.
تمرینات دامنه حرکتی. اگرچه احساس سفت شدنماهیچه های همسترینگ پس از یک آسیب معمول است،اما مهم است که این عضلات را در اوایل روند بهبودیکشش ندهید. فیزیوتراپ شما نشان می دهد که چه زمانیشروع تمرینات انعطاف پذیری ملایم ایمن و مناسب استو شما را راهنمایی می کند که چگونه آنها را در کلینیک ودر خانه انجام دهید
تمرینات تقویت عضلات. تقویت همسترینگ بخشیضروری از برنامه توانبخشی شما خواهد بود. فیزیوتراپیست شما قدرت گروه های عضلانی هر پا رامقایسه می کند و تمرینات خاصی را برای هدف قراردادن نقاط ضعف تجویز می کند و به شما آموزش میدهد.
آموزش عملکردی. همانطور که قدرت را در همسترینگخود به دست می آورید، کیفیت حرکت شما باید موردارزیابی قرار گیرد تا دیگر فشار زیادی بر ناحیه آسیبدیده قبلی وارد نکنید. فیزیوتراپ شما یک برنامه تمرینیعملکردی برای گروه عضلانی همسترینگ ایجاد میکند وبه تدریج به فعالیتهای سختتر باز میگردید.
در صورتی که شدت آسیب کشیدگی همسترینگ شما نیازبه درمان جراحی داشته باشد، فیزیوتراپیست توانبخشیبعد از عمل شما را راهنمایی خواهد کرد. فیزیوتراپ شمابا جراح شما ارتباط برقرار می کند تا از مراقبت کامل ومداوم پس از عمل اطمینان حاصل کند.
آیا می توان از این آسیب یا وضعیت پیشگیریکرد؟
شما می توانید خطر آسیب کشش همسترینگ خود را بهروش های زیر کاهش دهید:
• همیشه قبل از شرکت در فعالیت های ورزشی بدن خودرا گرم کنید.
• .از شروع سریع یک فعالیت جدید خودداری کنید. بهتدریج تعداد و شدت فعالیت را افزایش دهید تا بدن شمابا الگوهای حرکتی جدید سازگار شود.
• قدرت عضلات همسترینگ خود را حفظ کنید.
.پس از انجام تمرینات ورزشی به بدن خود به آرامی استراحت دهید ( سرد کردن) قبل از اینکه دوباره به همانروال عادی مشغول شوید.
