دکتر بابک محمودیان متخصص طب فیزیکی و توانبخشی

دکتر بابک محمودیان مقالات پزشکی راهنمای فیزیوتراپی برای سرطان

راهنمای فیزیوتراپی برای سرطان

سرطان رشد سلول های غیرطبیعی در بدن است که باعثاز بین رفتن سلول های طبیعی و سالم می شود. اینفرآیند می تواند بر سلامت و عملکرد قسمت های مختلفبدن تأثیر بگذارد و باعث مرگ شود.30 درصد از انسانها در مقطعی از زندگی خود به سرطان مبتلا خواهند شد. بهنظر می رسد عدم فعالیت بدنی باعث افزایش ابتلا به سرطان می شود. مرگ و میر ناشی از سرطان در میانمردان بیشتر از زنان است، در سراسر جهان، سالانهحدود 14 میلیون مورد سرطان جدید تشخیص داده میشود و8.2 میلیون مورد مرگ ناشی از سرطان ثبت میشود.

سرطان و درمان‌های مرتبط با سرطان می‌توانند مشکلاتجسمی ایجاد کنند. این مشکلات می تواند شامل درد، بیحسی، تورم، ضعف، از دست دادن تعادل و مشکل درحرکت یا راه رفتن باشد. طبق گفته سازمان بهداشت جهانی، افرادی که تحت درمان سرطان قرار می‌گیرند وبازماندگان سرطان باید فعالیت بدنی ثابتی داشته باشندتا خستگی را کاهش دهند و توانایی انجام کارهای روزانهرا بهبود بخشند. فیزیوتراپیست ها برنامه های درمانیایجاد می کنند که از فعالیت بدنی برای کمک بهبازماندگان سرطان برای مدیریت عوارض جانبی درمان ومشکلات مرتبط با سرطان، بهبود سلامت و عملکرد وبازگشت به کار و سایر فعالیت ها استفاده می کنند.

سرطان چیست؟

سرطان نامی است که به مجموعه ای از بیماری ها اطلاقمی شود که شامل رشد کنترل نشده سلول های غیرطبیعی است. این سلول ها با سلول های طبیعی تداخلدارند و می توانند در سراسر بدن پخش شوند.

سرطان در کودکان و بزرگسالان تشخیص داده می شود. این می تواند هر قسمت از بدن از جمله اندام ها،استخوان ها، ماهیچه ها و خون را تحت تاثیر قرار دهد. شایع ترین انواع سرطان به ترتیب نزولی عبارتند از:

پستان.

ریه.

پروستات.

.معده

کولون.

پوست.

مثانه.

کلیه.

رحم.

تیروئید.

میزان مرگ و میر ناشی از سرطان دردنیا از اوایل دهه1990 کاهش یافته است. بیش از هر زمان دیگریانسانهاها از سرطان جان سالم به در می برند.

درمان سرطان می تواند شامل جراحی، شیمی درمانی یاپرتودرمانی باشد. برخی از افراد مبتلا به سرطان نیزممکن است با ایمونوتراپی (استفاده از سیستم ایمنیبرای مبارزه با سرطان)، درمان هدفمند (ژن درمانی) یاهورمون درمانی درمان شوند. سرطان و عوارض جانبیدرمان می تواند باعث مشکلات جسمی شود، مانند:

درد.

بی حسی، گزگز، یا کاهش احساس در بازوها و پاها.

انسداد در سیستم لنفاوی (ادم لنفاوی). این انسداد میتواند منجر به تورم در بازوها، پاها، شانه ها، دست ها،انگشتان، قفسه سینه یا گردن شود.

ضعف عضلانی.

سفتی مفاصل.

خستگی.

از دست دادن استقامت.

از دست دادن تراکم استخوان واستحکام استخوان.

مشکل در حرکت یا راه رفتن.

خطر مزمن از دست دادن تعادل.

افزایش یا کاهش وزن.

تغییرات شناختی مغزی.

مشکلات قلبی.

تنگی نفس یا مشکلات تنفسی.

علائم و نشانه ها

گاهی اوقات سرطان هیچ علامت یا نشانه ایایجاد نمیکند، اما در طی معاینه پزشکی یا غربالگری مشخص میشود.

علائم و نشانه های رایج سرطان می تواند شامل موارد زیرباشد.

نشانه ها:

کاهش وزن بدون دلیل.

خونریزی یا کبودی بدون دلیل.

تغییرات پوستی.

علائم:

تب.

تعریق شبانه.

خستگی.

درد.

بی حسی.

سرفه آزاردهنده.

سردرد.

مشکلات بینایی.

چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشک سرطان را تشخیص می دهد. یک فیزیوتراپیستمی تواند فردی را که تشخیص سرطان دریافت کرده استرا به دلیل مشکلات جسمانی که باعث ناراحتی یا مشکلدر حرکت می شود، معاینه کند. این معاینه برای آزمایشقدرت، انعطاف پذیری، تعادل، حس، هماهنگی، استقامتو توانایی راه رفتن و دور زدن فرد طراحی شده است.

چگونه یک فیزیوتراپیست می تواند کمک کند؟

فیزیوتراپیست با شما همکاری خواهد کرد تا یک برنامهدرمانی تخصصی برای کمک به کاهش و بهبود مشکلاتمرتبط با سرطان، بهبود قدرت و عملکرد شما و رفع نیازهاو اهداف شما ایجاد کند.

فعالیت بدنی می تواند به افراد در حفظ وزن طبیعی بدنکمک کند و ممکن است به کاهش خطر ابتلا به موارد زیرکمک کند:

برخی سرطان ها.

بیماری قلبی.

فشار خون بالا.

دیابت.

پوکی استخوان.

علاوه بر کاهش خطر ابتلا به سرطان های خاص، فعالیتبدنی و ورزش می تواند شانس فرد را برای زنده ماندن ازسرطان نیز افزایش دهد. انجمن سرطان اروپا و سایرگروه ها فعالیت بدنی را برای افرادی که تحت درمانسرطان هستند و کسانی که درمان را کامل کرده اندتوصیه می کنند.

فیزیوتراپیست ها ورزش شخصی سازی شده را برای بیمار، طراحی می کنند

و برنامه های درمانی برای کمک به بازماندگان سرطانبرای افزایش فعالیت بدنی خود تجویز می کنند.نشان دادهشده است که فعالیت بدنی باعث کاهش یا پیشگیری ازبسیاری از مشکلات مرتبط با سرطان، از جمله خستگیمی شود.

فیزیوتراپیست ها می توانند قبل و بعد از جراحی سرطانبه افراد کمک کنند. قبل از جراحی، آنها می توانندبازماندگان سرطان را از نظر مشکلات موجود (مانندموارد ذکر شده در بالا) ارزیابی کرده و به رفع آنها کمککنند. پس از جراحی، آنها می توانند به موارد زیر کمککنند:

به مشکلات حرکتی رسیدگی کنند.

کاهش درد.

بهبود محل برش را مدیریت کنند.

جای زخم را به حداقل برسانند.

فیزیوتراپیست شما ممکن است برای بهبود وضعیت زیر باشما همکاری کند:

آسایش و رفاه. درمان سرطان و بیماری سرطان میتواند علائمی مانند درد، احساس سوزش، بی حسی،گزگز (نوروپاتی)، گرفتگی عضلات یا اسپاسم ایجاد کند. فیزیوتراپیست شما ممکن است از تکنیک های عملی(درمان دستی) استفاده کند یا از درمان هایی مانندتحریک الکتریکی برای کمک به کاهش درد و کاهش علائماستفاده کند. آنها ممکن است تمرینات یا تکنیک هایملایمی را به شما آموزش دهند تا در خانه انجام دهید تابه بهبودی شما کمک کند. همه این گزینه ها ممکن استنیاز به داروهای ضد درد مخدر را کاهش داده یا از بینببرند.

ظرفیت هوازی سرطان یا درمان سرطان ممکن استتوانایی شما برای جذب اکسیژن (ظرفیت هوازی) راکاهش داده باشد. این می تواند باعث خستگی شود. تحقیقات نشان می دهد که 150 دقیقه در هفته ورزش باشدت متوسط ​​(مانند پیاده روی) می تواند به بهبود ظرفیتهوازی، کاهش خستگی و بهبودی بیماران مبتلا به سرطانکمک کند. فیزیوتراپ شما می تواند ظرفیت هوازی شما راارزیابی کند و بهترین فعالیت های هوازی را برای شماتعیین کند.

تراکم استخوان یا استحکام استخوان. عدم فعالیتهمراه با برخی درمان‌های سرطان می‌تواند باعث ضعیفشدن استخوان‌های شما شود که می‌تواند منجر بهشکستگی استخوان شود. انواع خاصی از ورزش میتواند از تحلیل استخوان جلوگیری کند و به حفظ استحکاماستخوان کمک کند. فیزیوتراپ شما می تواند تمریناتایمن و موثر را به شما آموزش دهد تا به تقویت استحکاماستخوان شما کمک کند.

لنف ادم و تورم. برخی از درمان های سرطان می توانندمنجر به لنف ادم (تورم ناشی از انسداد در سیستملنفاوی) یا انواع دیگر تورم شوند. فیزیوتراپ شما میتواند از روش هایی برای کاهش، کنترل و پیشگیری ازلنف ادم و تورم استفاده کند، مانند:

درمان دستی (درناژ لنفاوی دستی).

حرکات و تمرینات خاص.

اعمال و نشان دادن نحوه استفاده از فشرده سازی(باند یا لباس، مانند آستین بازو، دستکش، و جوراب ساقپا).

برش های جراحی فیزیوتراپ شما می تواند به شما درمراقبت از هر برش جراحی کمک کند. آنها می توانندعفونت را بررسی کنند و به تغییر پانسمان کمک کنند. آنهاهمچنین می توانند به جلوگیری از انواع جوشگاه زخم وسفتی پوست در هنگام بهبودی برش شما کمک کنند. فیزیوتراپ شما می تواند از ماساژ بسیار ملایم یا فناوریهای خاصی استفاده کند تا پوست شما را تا حد ممکننرم و انعطاف پذیر نگه دارد.

وزن بدن. فیزیوتراپ شما می تواند یک برنامه ورزشی رافقط برای شما تنظیم کند تا به شما در دستیابی و حفظوزن بدن سالم کمک کند. این می تواند سطح انرژی شمارا بهبود بخشد و خطر بیماری قلبی، دیابت و سایربیماری های مزمن را کاهش دهد.

خلق و خو. فعالیت بدنی به بهبود خلق و خو و کاهشعلائم افسردگی در همه افراد، از جمله بازماندگانسرطان، کمک می کند. تشخیص سرطان و درمان سرطانمی تواند استرس زا باشد و باعث تغییرات خلقی شود. ورزش مناسب که توسط فیزیوتراپ برای شرایط و اهدافخاص شما طراحی شده است، می تواند به کاهشاسترس و بهبود خلق و خوی شما کمک کند.

تغییرات شناختی .نشان داده شده است که ورزش بهکنترل کاهش حافظه یا توجه کمک می کند، که گاهیاوقات مه مغز نامیده می شود. فیزیوتراپ شما می تواندیک برنامه ورزشی شخصی طراحی کند که می تواند بهبهبود حافظه، توجه یا مهارت های سازمانی شما کمککند.

فعالیت های روزانه. فیزیوتراپ شما اهداف فعالیت رابا شما در میان می گذارد و از آنها برای طراحی برنامهدرمانی شما استفاده می کند. بازماندگان سرطان معمولاًفعالیت بدنی خود را به تدریج افزایش می دهند. برنامهدرمانی شما می تواند به شما کمک کند به امن ترین،سریع ترین و موثرترین راه ممکن به اهداف خود برسید.

پیاده روی. فیزیوتراپیست شما می تواند با استفاده ازتمرینات تقویتی، تمرین پیاده روی و فعالیت های تعادلیبه شما کمک کند توانایی راه رفتن خود را بهبود ببخشید. اگر آسیب عصبی (نوروپاتی) دارید، فیزیوتراپیست شماممکن است بریس و تکنیک های دیگر را برای آسان تر یاایمن تر کردن راه رفتن شما توصیه کند. آنها همچنینممکن است به شما آموزش دهند که در صورت نیاز از یکوسیله کمکی مانند واکر یا عصا استفاده کنید.

توانایی تمرین ورزشی ورزشکارانی که تحت درمانسرطان قرار می گیرند می توانند تا حدی به تمریناتورزشی خود ادامه دهند. توانایی شما برای تمرین به نوعسرطان و درمان بستگی دارد. فیزیوتراپیست ها برنامههای تمرینی ایمن، چالش برانگیز و مخصوص ورزش راطراحی می کنند تا به ورزشکاران کمک کنند تا از دستدادن تناسب اندام و قدرت در طول درمان سرطان را بهحداقل برسانند.

حرکت و جنبش. فیزیوتراپ شما فعالیت ها و درمانهای خاصی را برای کمک به بازگرداندن حرکت طبیعی درهر مفصل سفت انتخاب می کند. اینها ممکن است باحرکات غیرفعالی که فیزیوتراپیست برای شما انجام میدهد شروع شود و به تمرینات و کشش های فعالی کهخودتان انجام می دهید پیشرفت کند. شما می توانید اینحرکات را در خانه انجام دهید تا به بهبود سریع و تسکیندرد کمک کنید.

انعطاف پذیری فیزیوتراپیست شما تعیین می کند که آیاماهیچه ای سفت است یا خیر. آنها شروع به کمک به شمامی کنند تا آنها را تحت کشش قرار دهید و به شما یادمی دهند که چگونه انعطاف پذیری خود را در خانه بهبودبخشید.

استحکام وقدرت. اگر فیزیوتراپ شما هر گونه ماهیچهضعیف یا آسیب دیده را پیدا کند، تمرینات مناسب رابرای بازیابی مداوم قدرت شما انتخاب کرده و به شماآموزش می دهد.

هماهنگی. فیزیوتراپ شما می تواند به شما کمک کندهماهنگی و چابکی خود را بهبود بخشیده و دوباره بهدست آورید. این به شما کمک می کند تا فعالیت هایخانگی، اجتماعی و ورزشی را با سهولت بیشتری انجامدهید.

تعادل. فیزیوتراپ شما تعادل شما را بررسی خواهد کرد. آنها تمرینات خاصی را برای انجام در کلینیک و خانه بهشما آموزش می دهند. این تمرینات می تواند به بهبودتعادل و جلوگیری از زمین خوردن کمک کند. فیزیوتراپشما همچنین ممکن است به شما یاد دهد که چگونه هنگامراه رفتن و ایستادن از عصا یا واکر برای تعادل استفادهکنید.

برنامه خانه. فیزیوتراپ شما تمرینات تقویتی، کششی وکاهش درد را به شما آموزش می دهد تا در خانه انجامدهید. این تمرینات به طور خاص برای برآوردن نیازها واهداف شما طراحی خواهند شد.

آیا می توان از این آسیب یا وضعیت پیشگیریکرد؟

تحقیقات نشان داده است که عوامل خطری وجود دارد کهممکن است شانس ابتلا به سرطان را افزایش دهد. خطرابتلا به سرطان ممکن است با موارد زیر کاهش یابد:

حفظ یک رژیم غذایی سالم.

در طول زندگی به طور منظم ورزش یا فعالیت بدنیانجام دهید.

وزن خود را در سطح سالم نگه دارید.

پرهیز از دخانیات به هر شکل.

محدود کردن میزان مصرف الکل.

اجتناب از قرار گرفتن بیش از حد در معرض نورخورشید.

عوارض جانبی درمان سرطان ممکن است با مواردزیر کاهش یا پیشگیری شود:

فعال ماندن هر روز.

اجتناب از استراحت بیش از حد در رختخواب.

شرکت در فعالیت ها و تمریناتی که از آنها لذت میبرید، تا آنجا که ممکن است.

فیزیوتراپیست شما می تواند به شما کمک کند امن ترین،موثرترین فعالیت ها و تمرینات را برای انجام قبل، در طولو بعد از درمان سرطان انتخاب کنید.

Leave a Reply

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Related Post

فیزیوتراپی برای بیماری الزایمرفیزیوتراپی برای بیماری الزایمر

بیماری آلزایمر وضعیتی است که به سلول های مغز آسیبمی رساند. حدود 10 درصد از افراد بالای 65 سال جهان به بیماری آلزایمر مبتلا هستند. این بیماری باعث از دستدادن حافظه و سایر مشکلات می شود. افراد مبتلا بهبیماری آلزایمر ممکن است در انجام کارهای ساده دچارمشکل شوند. فیزیوتراپیست ها با خانواده ها همکاری میکنند تا به افراد مبتلا به آلزایمر کمک کنند تا با خیالراحت حرکت کنند و زندگی بهتری را داشته باشند

بیماری آلزایمر چیست؟

بیماری آلزایمر یک بیماری پیشرونده است. این بیمار بهسلول های مغز آسیب می رساند و بر نحوه صحبت کردن،تفکر، حرکت و برخورد ما با افراد دیگر تأثیر می گذارد. می تواند منجر به کاهش حافظه و توانایی انجام فعالیتهای روزانه شود.

بیماری آلزایمر پنجمین علت مرگ و میر در میانبزرگسالان کشورهای پیشرفته ،در افراد بالای 65 سالاست.

خطر ابتلا به بیماری آلزایمر با افزایش سن افزایش مییابد. افراد به ندرت قبل از 60 سالگی به این بیماری مبتلامی شوند. اکثر افراد مبتلا به این بیماری سابقهخانوادگی آن را ندارند.

احتیاط: یکی از علائم اصلی بیماری آلزایمر گیجی و سردرگمی است. با این حال، چندین دلیل احتمالی دیگربرای سردرگمی وجود دارد.

اگر گیجی به طور ناگهانی ایجاد شد، فوراً به پزشک یامتخصص مغز و اعصاب مراجعه کنید.

اگر گیجی بعد از زمین خوردن یا ضربه به سر بدتر شد،با اورژانس تماس بگیرید.

علائم و نشانه ها

10 علامت هشداردهنده بیماری احتمالی آلزایمر وجوددارد:

تغییرات حافظه که زندگی روزمره را مختل می کند.

مشکل در تصمیم گیری، به ویژه در برنامه ریزی یا حلمشکلات.

مشکل در تکمیل وظایف آشنا.

سردرگمی در مورد زمان یا مکان.

مشکل در درک تصاویر بصری یا نحوه تناسب اشیا باهم (روابط فضایی)

پیدا کردن کلمات مناسب برای گفتن در هنگام صحبتکردن یا نوشتن.

جا انداختن موارد و از دست دادن توانایی بازیابیمراحل.

قضاوت ضعیف یا کاهش یافته در مورد ایمنی.

کناره گیری از کار یا فعالیت های اجتماعی.

تغییر در خلق و خو یا شخصیت.

افراد مبتلا به بیماری آلزایمر ممکن است در مکان هاییکه زمانی آشنا بودند گم شوند. در مراحل بعدی بیماری،ممکن است بی قرار و سرگردان شوند. اغلب، این بیقراری در اواخر بعد از ظهر و عصر اتفاق می افتد.آنهاممکن است از خانواده و دوستان خود کناره گیری کنند یاچیزهایی را ببینند یا بشنوند که وجود ندارند. آنها ممکناست به اشتباه باور کنند که دیگران دروغ می گویند، تقلبمی کنند یا سعی می کنند به آنها آسیب برسانند.

همراه با این علائمشناختی، انجام کارهای ساده ممکناست در مراحل بعدی دشوار شود. در نهایت، آنها ممکناست برای خوردن، حمام کردن، توالت کردن و لباسپوشیدن به کمک نیاز داشته باشند. افراد مبتلا به بیماریآلزایمر معمولا می توانند تا آخرین مرحله بیماری راهبروند. با این حال، آنها ممکن است قدرت و تعادل خود رااز دست بدهند، که می تواند منجر به افزایش خطر سقوطشود.

چگونه تشخیص داده می شود؟

علت دقیق بیماری آلزایمر ناشناخته است. احتمالاً به دلیلعوامل زیادی است که تشخیص را دشوار می کند. هیچآزمایش واحدی برای بیماری آلزایمر وجود ندارد. کادر درمان که برای کار با افراد مسن آموزش دیده اند ممکناست متوجه علائم اولیه شوند. ممکن است روزها یا هفتهها طول بکشد تا تیم پزشکی مجموعه ای از آزمایشات رابرای تشخیص انجام دهد.

محققان با استفاده از تصویربرداری مغز به تشخیصنزدیک‌تر می‌شوند. اسکن هایی که ممکن است بهتشخیص کمک کنند شامل سی تی اسکن، ام آر آی،اسکن PET یا سونوگرافی است. این تست ها می توانندساختار یا عملکرد غیر طبیعی مغز را نشان دهند. همچنین ممکن است از تست‌های عملکرد ذهنی وتست‌های دیگر استفاده شود.

چگونه یک فیزیوتراپیست می تواند کمک کند؟

فیزیوتراپیست ها در موقعیت بسیار خوبی برای کمک بهپیری افراد هستند. تحقیقات نشان می دهد که:

فعالیت بدنی می تواند عملکرد مغز و حافظه را بهبودبخشد. این برای افراد مسن سالم یا برای کسانی کهمشکلات شناختی خفیف دارند صادق است.

ورزش منظم ممکن است شروع بیماری آلزایمر را درافراد مسن سالم به تاخیر بیندازد.

ورزش منظم ممکن است با بهبود قدرت، تعادل و تواناییراه رفتن، کاهش توانایی انجام وظایف را در افرادی که بهبیماری آلزایمر مبتلا هستند، به تاخیر بیندازد.

فیزیوتراپیست ها متخصص حرکت هستند. آنها برنامههای ورزشی را برای افراد مبتلا به بیماری های مختلف ازجمله بیماری آلزایمر طراحی می کنند. آنها می توانندنقش مهمی در جلوگیری از زوال عقل داشته باشند.

در مراحل اولیه و میانی بیماری آلزایمر، فیزیوتراپیست هابه افراد کمک می کنند تا تحرک داشته باشند. با اینکمک، افراد می توانند به ایفای نقش های خود در خانه وجامعه ادامه دهند.

در مراحل بعدی بیماری، فیزیوتراپیست ها می توانند بهافراد کمک کنند تا فعالیت های روزانه خود را تا زمانی کهممکن است ادامه دهند. این باعث کاهش فشار براعضای خانواده و مراقبین می شود. آنها می توانندمراقبان و خانواده را در مورد چگونگی بهبود ایمنی ومدیریت نیازهای عزیزشان راهنمایی کنند. از طریقارزیابی خانگی، فیزیوتراپیست ها می توانند به ایمن ترکردن خانه کمک کنند. فیزیوتراپی می تواند به بهبود کیفیتزندگی کمک کند و ممکن است نیاز به مراقبت مبتنی برتسهیلات را به تاخیر بیندازد.

افراد مبتلا به بیماری آلزایمر به سایر بیماری های مرتبطبا افزایش سن دچار می شوند. اینها می تواند شاملآرتروز و التهاب مفصل، افتادن یا شکستگی استخوانباشد. فیزیوتراپیست ها به این نکته توجه می کنند کهچگونه این بیماری می تواند بر سایر شرایط سلامتی تأثیربگذارد.

فیزیوتراپیست ها برای استفاده از انواع روش هایآموزشی، تکنیک ها و رویکردهای منحصر به فرد برایدرمان افراد مبتلا به بیماری آلزایمر آموزش دیده اند، ازجمله:

نشانه های بینایی، صدا و لمس. فیزیوتراپیستممکن است از علائم بینایی استفاده کند، مانند بالا بردنهر دو دست برای وادار کردن فرد به ایستادن. نشانه هایکلامی دستورالعمل های کوتاه، ساده و گفتاری هستند. نشانه های لمسی ممکن است شامل گرفتن دست کسیبرای راه رفتن او باشد.

آینه کاری. فیزیوتراپ به عنوان یکآینهعمل می کندتا به فرد نشان دهد چگونه حرکت کند. به عنوان مثال،برای کمک به فرد در بالا بردن بازوی راست خود،فیزیوتراپیست بازوی چپ او را بالا می برد.

تفکیک کار. فیزیوتراپیست ها می توانند وظایف را به«قطعه های» کوتاه و ساده گام به گام تقسیم کنند. از اینتکنیک می توان برای مثال برای آموزش به فرد استفادهکرد که چگونه با خیال راحت از دراز کشیدن روی تخت بهنشستن روی صندلی حرکت کند.

هدایت دست به دست. فیزیوتراپ دست بیمار را میگیرد یا قسمت دیگری از بدن او را لمس می کند تا او را دریک حرکت راهنمایی کند.

تمرین عضلات. برای کمک به راه رفتن ایمن، فیزیوتراپمی‌تواند عضلات فرد را آموزش دهد تا به تغییراتی مانندسطوح ناهموار یا ناپایدار واکنش نشان دهند.

آموزش اعضای خانواده و مراقبین

اعضای خانواده ممکن است در مورد نحوه حرکت ایمن،بلند کردن یا انتقال فرد مبتلا به آلزایمر به آموزش نیازداشته باشند. فیزیوتراپیست ها می توانند به مراقبین نحوهپیشگیری از آسیب به خود و فرد مبتلا آموزش دهند. علاوهبر مراقبت های عملی، فیزیوتراپیست ها نحوه استفاده ازتجهیزات و وسایل کمکی را به افراد آموزش می دهند. افراد ممکن است یاد بگیرند که چگونه از تجهیزاتی مانند:

صندلی مخصوص.

عصا.

ابزارهای دستی بلند (ریچر)

استفاده کنند.

آیا می توان از این آسیب یا وضعیت پیشگیریکرد؟

بسیاری از مطالعات نشان داده اند که افراد دارای فعالیتبدنی (در مقایسه با افراد غیرفعال) با افزایش سن کمتردچار چالش های ذهنی (زوال شناختی یا زوال عقل) میشوند. برخی تحقیقات می گویند که افزایش تناسب اندامقلب و ریه ها حتی ممکن است از پیری (از بین رفتن یاآتروفی) مغز جلوگیری کند. فیزیوتراپ شما می تواند یکبرنامه تمرینی طراحی کند تا به شما در بهبود احتمالپیری سالم کمک کند.

به چه نوع فیزیوتراپیست نیاز داریم؟

همه فیزیوتراپیست ها از طریق آموزش و تجربه برایدرمان شرایط و آسیب ها آماده شده اند. ممکن استبخواهید در نظر بگیرید:

یک فیزیوتراپیست با تجربه در درمان افراد مسن و علائمو شرایط مرتبط با سن. به دنبال کسانی باشید که به طورمنظم با بیماران مبتلا به زوال عقل و مراقبان آنها کار میکنند. برخی از فیزیوتراپیست ها بر سالمندان (درمانبیماران مسن) تمرکز می کنند.

نکات عمومی هنگامی که به دنبال یک فیزیوتراپیست (یاسایر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی هستید):

از خانواده، دوستان و سایر کادر درمان بخواهید که یکفیزیوتراپیست را توصیه کنند.

قبل از گرفتن قرار ملاقات، از تجربه آنها در کار با افرادمبتلا به بیماری آلزایمر یا زوال عقل بپرسید.

آماده باشید تا علائم را تا حد امکان با جزئیات توصیفکنید و بگویید چه چیزی علائم را بدتر می کند.

فیزیوتراپی تعویض کامل مفصل رانفیزیوتراپی تعویض کامل مفصل ران

تعویض کامل لگن (آرتروپلاستی) یک مداخله جراحی رایجاست که برای آرتریت شدید یا شکستگی لگن زمانی کهدرمان‌های محافظه‌کارانه بی‌اثر هستند، انجام می‌شود. هدف از جراحی تعویض کامل مفصل ران، تسکین درد،بهبود تحرک مفصل و بازیابی یا بهبود توانایی فرد برایانجام ایمن فعالیت‌های عملکردی مانند راه رفتن، ایستادن،بالا رفتن از پله یا دویدن است. فیزیوتراپیست ها با افرادیکه تعویض کامل مفصل ران انجام داده اند کار می کنندتا عضلات بیمار را تقویت کرده و حرکت را به بالاترین حدخود بازگردانند

تعویض کامل هیپ (آرتروپلاستی) چیست؟

درجراحی تعویض کامل مفصل ران، استخوان و غضروفآسیب دیده را که ممکن است در ایجاد مفصل دردناک وناکارآمد نقش داشته باشد، برداشته و مفصل ران آسیبدیده را با یک مفصل مصنوعی جایگزین می کنند.

مفصل ران یک مفصل گوی و کاسه ای است. گوی بخشیاز استخوان ران و کاسه بخشی از استخوان لگن است. نوع جراحی تعویض مفصل ران با شرایط فیزیکی هر فردمتفاوت است.

نوع جراحی تعویض مفصل ران عبارتند از

تعویض کامل مفصل ران (آرتروپلاستی)

با تعویض کامل مفصل ران (آرتروپلاستی)، گوی و کاسههر دو با قطعات مصنوعی تعویض می‌شوند. تعویضکامل مفصل ران برای درمان شرایطی از جمله

.آرتروز مفصل ران

.روماتیسم مفصلی

.آرتریت تروماتیک

اسپوندیلیت آنکیلوزان

نکروز آواسکولار (از بین رفتن بافت استخوانی در اثر نرسیدن خون)

.شکستگی های خاص لگن

.تومورهای خوش خیم و بدخیم

تعویض جزئی هیپ (همی آرتروپلاستی)

تعویض جزئی لگن (همی آرتروپلاستی) فقط گوی مفصلران را جایگزین می کند. کاسه مفصل ران محکم می ماندو نیازی به تعویض ندارد. همی‌آرتروپلاستی زمانی انجاممی‌شود که فقط قسمترانمفصل آسیب دیده باشد. این کار بیشتر در بیماران مسن و ضعیف و برایشکستگی های مربوط به گوی یا گردن استخوان رانانجام می شود.

قبل از جراحی، افرادی که تصمیم به تعویض کامل مفصلران گرفته‌اند، ممکن است درد شدید در لگن و کشاله رانرا توصیف کنند که می‌تواند تا پایین ران کشیده شود. دردممکن است به طور قابل توجهی بر توانایی فرد در راهرفتن، بالا رفتن از پله ها، نشستن یا ایستادن، انجامفعالیت های روزانه و خوابیدن به سمت آسیب دیده تأثیربگذارد

بلافاصله پس از جراحی تعویض کامل مفصل ران، سفتیدر لگن و ساق پا و ضعف عضلانی تجربه خواهد شد. درابتدا، درد عمدتاً با دارو کنترل می شود. فیزیوتراپیستهمچنین ممکن است کیسه های یخ را برای کمک به کاهشناراحتی و تورم توصیه کند و تمرینات و حرکات ملایم را بهشما آموزش دهد تا شروع به بهبود حرکت و قدرت خودکنید.

چگونه تشخیص داده می شود؟

برای در نظر گرفتن جایگزینی کامل لگن، افراد قبلاً توسطیک پزشک متخصص ویزیت شده اند. پزشک برایارزیابی اینکه آیا تغییراتی در استخوان‌ها و غضروف لگنشما وجود دارد یا خیر، عکس‌برداری با اشعه ایکس راتجویز می‌کند. اگر زمین خورده اید، اشعه ایکس همچنینپزشکان را در تعیین اینکه آیا شکستگی وجود دارد و اینکهآیا برای بازیابی عملکرد نیاز به جراحی وجود دارد،راهنمایی می کند. یک فیزیوتراپیست دامنه حرکتی، قدرتو میزان تأثیر درد لگن بر تحرک عملکردی شما را ارزیابیخواهد کرد. این عوامل می تواند شامل نحوه نشستن وبرخاستن از رختخواب، نشستن و ایستادن، چمباتمه زدن،راه رفتن و حرکت از پله ها و حاشیه ها باشد. نتایج اینارزیابی‌ها به تعیین اینکه آیا ممکن است از جراحیتعویض کامل لگن بهره مند شوید، کمک می‌کند.

تعویض مفصل ران اغلب در بزرگسالان 60 تا 80 سالهانجام می شود. تیم پزشکی شما به شما کمک می کند تابر اساس عکس برداری اشعه ایکس و ارزیابی فیزیکیخود، تعیین کنید که آیا کاندید مناسبی برای جراحیهستید یا خیر. عوامل خطری که ممکن است در بهبودیشما اختلال ایجاد کنند، مانند سن بالا، چاقی، یا سابقهاستعمال دخانیات یا مصرف بیش از حد الکل در نظرگرفته خواهند شد.

چگونه یک فیزیوتراپیست می تواند کمک کند؟

قبل از جراحی

فیزیوتراپ شما می تواند به شما کمک کند تا در موردانتظارات از عمل جراحی آموزش ببینید و تمریناتی را بهشما بدهد تا بدن خود را قبل از جراحی آماده کنید

در آماده شدن برای جراحی، فیزیوتراپیست شما ممکناست این موارد را  به شما آموزش دهد:

تمرینات انعطاف پذیری و تقویتی اندام تحتانی

نحوه استفاده از واکر یا عصا برای راه رفتن و برایپیمایش مراحل

هرگونه اقدام احتیاطی پس از جراحی

فیزیوتراپ شما همچنین ممکن است به شما توصیه کند کهبرای بهبود ایمنی و کمک به بهبودی خود تغییراتی را درخانه خود ایجاد کنید، از جمله استفاده از صندلی توالتبلند، نرده های دستی روی پله ها، نرده تخت، و صندلیوان یا میله های چنگ زدن در حمام. این تغییرات در حالتایده آل باید قبل از عمل جراحی انجام شوند، بنابراینخانه شما برای بازگشت شما آماده است.

بعد از جراحی

در روز اول یا دوم پس از جراحی شما، فیزیوتراپیست بهبالین شما می آید تا درمان بعد از عمل شما را آغاز کند. فیزیوتراپ شما هرگونه اقدامات احتیاطی پس از جراحیرا برای جلوگیری از آسیب مجدد و کمک به بازگرداندنعملکرد کامل شما بررسی خواهد کرد.

بسته به مورد خاص و روش جراحی شما، ممکن است ازشما خواسته شود که مقدار وزنی را که روی پای جراحیشده وارد می‌کنید، محدود کنید. ممکن است به اندازه یکلمس انگشت پا، یا به اندازه تحمل وزن شما باشد. فیزیوتراپیست به شما یاد می دهد که چگونه به درستیوزن خود را بر روی پای جراحی شده قرار دهید.

برای پای جراحی شده، یک وسیله کمکی مانند واکر یاعصا را برای به حداقل رساندن ناراحتی در حین کار برایبازیابی عملکرد فیزیکی خود توصیه می کنند.

در طول بهبودی مراقبت‌های حاد (3 تا 5 روز اول پس ازجراحی)، فیزیوتراپ با شما همکاری می‌کند وبه شما کمککند تا :

در رختخواب بچرخید و به حالت نشسته بلند شوید.

برای ایستادن از تخت بلند شوید و به سمت صندلیحرکت کنید.

برای مسافت های کوتاه با وسیله کمکی (واکر یا عصا) راه بروید.

تمرینات دامنه حرکتی و تقویتی ملایم را در رختخوابانجام دهید.

پس از جراحی، فیزیوتراپیست ممکن است به شما توصیهکند.

مفصل جدید خود را بیش از 90 درجه خم نکنید.

بیش از 90 درجه به جلو خم نشوید (مثلاً برای مدتینمی توانید برای پوشیدن جوراب و کفش خود خم شوید)

پای خود را نباید با مفصل جدید روی پای دیگرضربدری کنید.

پا را با مفصل جدید به سمت داخل نچرخانید.

فیزیوتراپی تا چند هفته پس از جراحی شما ادامه خواهدداشت. بسته به وضعیت کلی شما، ممکن است نیاز بهبهبودی در یک مرکز توانبخشی کوتاه مدت داشته باشید. برخی از بیماران بسته به کمک های موجود در خانه وتوانایی آنها برای ایمن ماندن، بدون مراقبت در مرکز توانبخشی به خانه خود می روند.

همانطور که در بهبودی خود پیشرفت می کنید، به کار رویموارد زیر ادامه خواهید داد

پیاده روی و بالا رفتن از پله

تعادلپس از جراحی ممکن است تعادل شما مختل شودکه می تواند شما را در معرض خطر سقوط قرار دهد

انتقال به تخت، صندلی و ماشین

حرکت کامل ساق پا و مفصل جدید (مانند پوشیدن جورابو کفش)

تمرینات مخصوص تقویت عضلات برای بهبود تواناییشما در ایستادن و راه رفتن ایمن و مستقل

هنگامی که بتوانید این فعالیت ها را بدون کمک یاراهنمایی انجام دهید، آماده خواهید بود که به طور کاملدر خانه کار کنید. با این حال، ممکن است همچنان نیاز بهادامه فیزیوتراپی در یک کلینیک سرپایی داشته باشید.

جلسات فیزیوتراپی سرپایی کار شما را بر روی دامنهحرکت و تمرینات کششی و فعالیت های تحمل وزن ادامهمی دهد تا عملکرد شما را به بالاترین سطح ممکنبازگرداند. در این مرحله، فیزیوتراپی شما بر توانبخشیویژه فعالیت برای اهداف خاص شما، مانند بازگشت بهکار یا ورزش تمرکز می کند. فیزیوتراپیست شما تمریناتیرا که آن فعالیت ها را شبیه سازی می کند، ترکیب میکند. برنامه ورزشی شما ممکن است شامل تکنیک هایبلند کردن، هل دادن، کشیدن چرخ دستی، بالا رفتن ازنردبان، تمرینات چابکی یا دویدن سبک باشد که بستگیبه اهداف خاص، پیشرفت بهبودی و سطح فعالیت شمادارد.

آیا می توان از این آسیب یا وضعیت پیشگیریکرد؟

ممکن است با انتخاب یک سبک زندگی سالم مانند شرکتدر ورزش منظم و خوردن یک رژیم غذایی سالم، از شروعاستئوآرتریت، وضعیتی که می‌تواند به جراحی تعویضکامل مفصل ران نیاز داشته باشد، پیشگیری کرد یا آن را کند کرد. فیزیوتراپیست شما می تواند تمرینات تقویتی وانعطاف پذیری را به شما آموزش دهد تا به شما در حفظتناسب اندام در طول عمرتان کمک کند.

بیش از 95 درصد از شکستگی های لگن به دلیل زمینخوردن ایجاد می شود. بهترین راه برای جلوگیری از نیازبه جراحی ناخواسته تعویض کامل مفصل ران، جلوگیریاز افتادن است. فیزیوتراپیست شما می تواند با ارزیابیخطر سقوط و تجویز فعالیت های تعادلی و تمرینات منظمتحمل وزن به شما کمک کند تا شانس سقوط خود راکاهش دهید. فیزیوتراپ شما همچنین می‌تواند تغییراتی رادر محیط خانه‌تان برای بهبود ایمنی شما توصیه کند،مانند حذف خطراتی مانند فرش‌های ناپایدار، یا اضافهکردن میله‌های دستگیره در حمام.

گرفتگی عضلانی در دیابتگرفتگی عضلانی در دیابت

گرفتگی عضلانی زمانی اتفاق می افتد که یک عضلهاسکلتی به طور غیرارادی منقبض می شود و شدت آن میتواند از ناراحت کننده تا بسیار دردناک باشد.

گرفتگی های عضلانی بیشتر از کمر به پایین شایعهستند و معمولاً در ساق پا، پاها و هر دو قسمت جلویی وپشتی ران ها ایجاد می شوند. آنها همچنین می توانندبازوها را تحت تأثیر قرار دهند.

در حالی که گرفتگی عضلانی در هر زمانی از روز میتواند مشکل ساز باشد، اغلب در نیمه شب افراد را ازخواب بیدار می کند.

گرفتگی عضلانی در افراد مبتلا به دیابت شیرین نسبتاًشایع است، اگرچه تحقیقات نشان می دهد که اینگرفتگی بیشتر در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 شایع است.

ارتباط با دیابت

افراد مبتلا به دیابت ممکن است گرفتگی عضلانی خفیفتا شدید را تجربه کنند که می تواند به دلایل مختلفیباشد.

سطح گلوکز خون بالا یا پایین

گلوکز برای انقباض و شل شدن مناسب ماهیچه ها وتبادل متعادل الکترولیت ها مانند کلسیم، منیزیم و پتاسیملازم است.

هنگامی که عدم تعادل الکترولیتها اتفاق می افتد، از طریققند خون بالا یا پایین، ممکن است گرفتگی عضلات ایجادشود. در طول سطوح پایین گلوکز، این موضوع منجر بهگرسنگی عضلات برای گلوکز می شود.

با این حال، زمانی که سطح قند خون بالا باشد، گلوکزاضافی همراه با آب و سایر نمک ها دفع می شود کهمنجر به کاهش میزان الکترولیت ها می شود.

آسیب عصبی

افراد مبتلا به بیماری عروق محیطی یا نوروپاتی دیابتیممکن است از گرفتگی عضلانی رنج ببرند، گردش خونضعیف و آسیب عصبی که احتمالاً باعث ایجاد اسپاسممی شود.

دارو

عوارض جانبی برخی از داروهای مورد استفاده برایدرمان دیابت می تواند منجر به گرفتگی عضلات شود.

اینها شامل انسولین، عوامل کاهش دهنده چربی(کلسترول)، داروهای ضد فشار خون (داروهای فشارخون)، داروهای ضد بارداری خوراکی یا بتا آگونیست هاهستند.

درمان گرفتگی عضلات

گرفتگی عضلانی اغلب در افراد مبتلا به دیابت یا بدوندیابت ناشایع است و ماساژ دادن عضله آسیب دیده درحین کشش آن ،می تواند درد را تسکین دهد.

با این حال، اگر به طور منظم گرفتگی عضلانی را تجربهمی کنید، باید با پزشک دیابت خود مشورت کنید، که میتوانند علت گرفتگی عضلات و نیاز به درمان را مشخصکنند.

نوروپاتی دیابتی

اگر نوروپاتی دیابتی برای شما تشخیص داده شده است،کنترل قند خون برای کاهش خطر بیشتر آسیب عصبیبسیار مهم است. همچنین ممکن است پزشک برای شماداروی ضد درد تجویز کند.

مکمل های غذایی

رژیم غذایی سالم برای افراد مبتلا به دیابت بسیار مهماست، اما برخی از افرادی که گرفتگی عضلات را تجربهمی کنند ممکن است به دلیل کمبود ویتامین ها و موادمغذی این کار را انجام دهند. مکمل های غذایی ممکناست توسط پزشک شما توصیه شود، اما فقط مطابق باداروهای فعلی که مصرف می کنید.

فیزیوتراپی

فیزیوتراپی می‌تواند تمرین‌هایی را آموزش دهد کهناراحتی را کاهش می‌دهد، در حالی که  نجام فعالیت‌هایی مانند پیاده‌روی منظم و گرم کردن ملایم پاهادر حمام گرم می‌تواند درد عضلانی را کاهش دهد.

جلوگیری از گرفتگی عضلات

راه های مختلفی وجود دارد که افراد مبتلا به دیابت میتوانند از بروز گرفتگی عضلات جلوگیری کنند، از جمله:

1. سطح گلوکز خون را به دقت کنترل کنید

2.غذاهای غنی از پتاسیم، کلسیم و منیزیم بخورید

3.کفشی بپوشید که حمایت کننده و راحت باشد

برای درمان پیشگیرانه ، می‌توانید از موارد زیر نیز اجتنابکنید تا خطر گرفتگی عضلات را کاهش دهید:

1.کم آبی بدن

2. استفاده بیش از حد از عضله

3. ماندن در یک وضعیت برای مدت طولانی